Directe instructie

Definitie

...

Alias: ...

Bij directe instructie legt de leerkracht zeer gedetailleerd uit hoe bijvoorbeeld een opdracht moet worden aangepakt. De leerlingen krijgen daarbij voorbeelden en de lesgever laat precies zien hoe de verschillende stappen moeten worden uitgevoerd. Zo wordt de opdracht op systematische wijze stap voor stap uitgelegd. Zodra dit gebeurd is, mogen de leerlingen zelf aan de slag.

Bron: Klaskit: tools voor topleraren, Pedro De Bruyckere

Expliciete directe instructie (EDI)

Het expliciete van EDI verwijst naar de uitleg van elke stap die genomen moet worden om tot het doel te komen.

Het directe van EDI verwijst naar het directe instructiemodel: de leerkracht is het model. Deze bepaalt het doel van de les, doet aan de leerlingen voor wat er geoefend gaat worden, waarna de leerlingen de leerkracht nadoen. Door klassikale beurten te geven kan de leerkracht controleren of de instructie is begrepen en geeft daarop feedback. Klassikale instructie en oefening wordt gevolgd door zelfstandige verwerking. Alle kinderen doen mee en als blijkt dat sommige kinderen het niet helemaal begrepen hebben, krijgen zij in een apart groepje verlengde instructie en oefening.

Bron: Pedagogiek in beeld: Een inleiding in de pedagogische studie van opvoeding, M.H. van IJzendoorn & L. van Rosmalen (Red.)

Het model ‘directe instructie’ omvat een aantal vaste stappen. Het activeren van de voorkennis is daarin stap één. Een flink percentage leraren doet dat ophalen van de voorkennis zelf, zo merk ik tijdens de frequente observaties die ik in het kader van mijn werk uitvoer. Dat gaat inderdaad lekker snel, maar de functie, namelijk het wakker roepen van de opgeslagen kennis  bij elke leerling, wordt daarmee niet bereikt. Actieve voorkennis is noodzakelijk om die voorkennis te kunnen inzetten om uit de nieuwe informatie de juiste selectie te maken, maar ook om reeds aanwezige kennis tekunnen verbinden met nieuwe. Zonder die actieve start bestaat het gevaar dat  de  nieuwe  informatie  niet  goed binnenkomt en/of als iets geheelnieuws apart wordt ‘opgeborgen’.

Bron: Is ‘instructie geven’ leren mogelijk maken?, D. Janson

Direct Instruction

In general usage, the term direct instruction refers to (1) instructional approaches that are structured, sequenced, and led by teachers, and/or (2) the presentation of academic content to students by teachers, such as in a lecture or demonstration. In other words, teachers are “directing” the instructional process or instruction is being “directed” at students.

The basic techniques of direct instruction not only extend beyond lecturing, presenting, or demonstrating, but many are considered to be foundational to effective teaching. For example:

• Establishing learning objectives for lessons, activities, and projects, and then making sure that students understand the goals.
• Purposefully organizing and sequencing a series of lessons, projects, and assignments that move students toward understanding and the achievement of specific academic goals.
• Reviewing instructions for an activity or modeling a process—such as a scientific experiment—so that students know what they are expected to do.
• Providing students with clear explanations, descriptions, and illustrations of the knowledge and skills being taught.
• Asking questions to make sure of student understanding after a lesson.

Bron: https://courses.lumenlearning.com/suny-oneonta-education106/chapter/2-2-instructional-strategies/

Effectieve instructie

Met de huidige nadruk op actief en zelfstandig leren lijkt het bijna uit den boze om aandacht te besteden aan goede instructie. Toch is daar heel wat onderzoek naar gedaan dat ons kan helpen. Uit dat onder-zoek is vooral het 'directe instructiemodel' als bijzonder effectief naar voren gekomen.

Het directe instructiemodel is ontstaan uit heel wat empirisch onderzoek naar 'teacher effectiveness. In deze vele studies werd vooral nagegaan welk instructiegedrag van de leraar voor de meeste leerwinst bij de leerlingen zorgde. De resultaten van deze studies leidden tot het directe instructiemodel. Dit model blijkt zeer succesvol, zowel in het basis- als in het voortgezet onderwijs. Bovendien is het model zeer effectief voor kinderen uit achterstandssituaties die meestal niet beschikken over veel zelfregulerende vaardigheden, en die meer behoefte hebben aan actieve instructie en coaching door de leraar.

Directe instructie staat echter niet gelijk aan frontaal klassikaal lesgeven zonder interactie met de leerlingen.

Directe instructie staat wel voor een sterk leerkrachtgestuurde aanpak, vooral in de beginfase.

ZES INSTRUCTIEFASEN
Wanneer het gaat om goed te structureren leerstof, dan blijken effec-tieve leraren zes instructiefasen toe te passen. Volgens Rosenshine zijn dat:
1. Het geven van een terugblik
2. De presentatie van de nieuwe leerstof
3. Begeleid oefenen
4. Correcties en feedback
5. Zelfstandig werken
6. Wekelijks en maandelijks toetsen en controleren

Bij het achtereenvolgens toepassen van deze fasen wordt de voorkennis van de leerlingen geactiveerd, wordt de leerstof in kleine stappen aangeboden, wordt regelmatig gecontroleerd of de leerlingen de leerstof begrepen hebben, en worden de leerlingen gestimuleerd tot actieve deelname tijdens de les en tot het opdoen van succeservaringen.

Naast het onderzoek naar de effectieve leraar is er ook heel wat onderzoek gedaan naar de instructie van cognitieve strategieën. Anders gezegd: naar de cognitieve processen die nodig zijn om tot een bepaald resultaat te komen. Het begrip strategie daarin verwijst naar een handelingsschema, naar een wijze waarop een bepaald probleem wordt aangepakt en opgelost. Een cognitieve strategie is dus een heuristiek, een soort leerhulp voor het uitvoeren van hogere cognitieve processen.

Zo is het stellen van vragen over een te lezen en leren tekst een voorbeeld van een cognitieve strategie. Door het stellen van goede vragen kunnen leerlingen een tekst analyseren en verbanden leggen tussen verschillende onderdelen van de tekst, maar ook met hun eigen reeds opgedane ervaringen en gedachten. Ook dit leren bestuderen en begrijpen van teksten kan effectiever gebeuren door het gebruikmaken van directe instructie van heuristieken en visuele schema's om informatie te ordenen.

Bron: Hoe Coach Ik Mijn Klas?, Door Danny Wyffels

[W]at is directe instructie? Nou, er zijn twee soorten! De eerste is Directe Instructie (met grote DI): een model voor doceren dat de nadruk legt op goed ontwikkelde, zorgvuldig geplande lessen, ontworpen met kleine leerstappen met helder gedefinieerde en voorgeschreven leertaken. De basis van dit model ligt bij de Amerikaan Siegfried Engelmann (Universiteit van Oregon).

Zijn theorie is dat heldere instructie waarbij misconcepties geëlimineerd worden, kan/zal leiden tot beter en sneller leren. Didactische technieken die bij DI gebruikt worden zijn onder andere werkgroepen, participerende laboratoria, discussie, colleges, seminars, workshops, observatie, actief leren, practica en stages.

De tweede vorm van directe instructie (met een kleine di) werd geïntroduceerd door Barak Rosenshine in 1976/1979. Hij gebruikt de term directe instructie voor een verzameling ‘variabelen’ die significant verbonden zijn met optimaal leren. Brophy (1979) vatte Rosenshine’s ‘kleine di’ als volgt samen: Leraren 1) leggen de nadruk op academische doelen, 2) zorgen dat leerlingen betrokken worden bij het leren, 3) selecteren de leerdoelen en monitoren de voortgang van de leerlingen, 4) structureren de leeractiviteiten en geven onmiddellijke, academisch gerichte terugkoppeling, en 5) creëren een taakgeoriënteerde, maar ‘relaxte’ leeromgeving.

En voor de duidelijkheid wat directe instructie NIET is? Zuiver klassikaal frontaal lesgeven (hoorcolleges).

(...)

Er komt steeds meer bewijs dat expliciete, directe instructie (EDI) effectief is. Desalniettemin zit directe instructie nog steeds in het verdomhoekje bij veel beleidsmakers en onderwijshervormers. Iedereen haat directe instructie. Het enige goede eraan is dat het werkt!

Bron: Iedereen Haat Directe Instructie (Maar het Werkt!), Paul Kirschner

Indirecte instructie

Definitie

...

Alias:

• Ontdekkend leren
• Zelfontdekkend leren
• Zelfgereguleerd leren

Met (zelf)ontdekkend leren ... gaat terug op het werk van Jerome Bruner die zich onder andere inspireerde op het werk van Jean Piaget, die het kind als een actieve kennisverwerker zag. Het vertrekpunt van leren is dan een soort van aangeboren nieuwsgierigheid. Essentieel uitgangspunt is dat bij ontdekkende leren het leren door de leerling zelf wordt aangestuurd. Daarom krijgt de leerling niet alle relevante informatie kant-en-klaar voorgeschoteld - zoals bij directe instructie - maar moeten de leerlingen alle informatie zelf ontdekken, sorteren en er een nieuwe volgorde in aanbrengen. Het doel van het ontdekkend leren is de ontwikkeling van probleemoplossend vermogen.

Bron: Klaskit: tools voor topleraren, Pedro De Bruyckere

Stimuleer en ondersteun exploratie van het programma

Gebruikers doen de dingen liefst op hun eigen manier. Ze willen het gevoel hebben dat zij zelf de regie voeren. Een leshandleding moet daarom zorgen voor een goede balans tussen momenten van directe en indirecte taakinstructie.

Directe taakinstructies geven beginnende gebruikers stap voor stap de aanwijzingen die ze nodig hebben. De gebruikers ervaren de handleiding als welkome hulp die hen in staat stelt basale taken te realiseren.

Indirecte taakinstructies zijn uitnodigingen om het programma zelf (verder) te exploreren. Ze dragen de regie over aan de gebruiker. Die krijgt meer controlere over wat er verkend wordt en hoe die verkenning verloopt.

Bied indirecte taakinstructies aan op momenten waarop de gebruiker zonder veel problemen zelf verder iets kan uitproberen. Deze komen dan tegemoet aan de behoefte van de gebruiker om zelf te ontdekken, maar ze verhinderen dat de gebruiker ál te vrij te werk gaat, het spoor bijster raakt en door onjuist gedrag in onoverkomelijke problemen komt.

Een oefening is deels een directe, deels een indirecte taakinstructie. De gebruiker beslist niet zelf wat hij gaat leren, maar wel hoe hij de oefening aanpakt en hoe de verkenning van de software aan de hand van de oefening verloopt. Juist doordat oefeningen geen gerichte aanwijzingen geven, zijn ze vooral een vorm van indirecte taakinstructie.

Bron: Basisboek Technische communicatie, Peter van Bart & Michaël Steehouder (Red.)

Verlengde instructie

Definitie

...

Alias:

Verlengde instructie

Verlengde instructie wordt wel eens verward met het verlengen van de fase van begeleid inoefenen door samen met een groepje leerlingen enkele opgaven te maken uit het leerlingenboek of werkboek. Dit is niet wat met verlengde instructie wordt bedoeld (Schmeier, 2015). Verlengde instructie moet worden gezien als een verlengde uitlegfase, waarbij de leerkracht opnieuw het leerdoel behandelt (dus directe instructie geeft!), maar er wellicht nu voor kiest om kleinere stapjes te zetten, meer concrete materialen in te zetten of zelf nog eens expliciet hardop voor te doen hoe de aanpak of werkwijze werkt. Wat er precies gedaan moet worden, hangt natuurlijk af van de te verwachten ‘blokkade’. Belangrijk om te beseffen is dat bij de start van de verlengde instructie aan de leerling gevraagd moet worden waar hij tegen aanloopt. Ook in de verlengde instructie stemmen we dus af. Als er telkens meerdere leerlingen voor verlengde instructie in aanmerking komen, dan kan beter de basisinstructie op een andere manier worden aangeboden, zodat meer leerlingen ervan profiteren. Kortom, verlengde instructie is geïntensiveerde instructie, het komt bovenop de basisinstructie en is van toepassing op individuele leerlingen of hele kleine groepjes (3-5 leerlingen).

Bron: De vier sleutels voor een effectieve les (1), Theo Wildeboer, Fred Kramer

Kennisvormen

Definitie

...

Alias:

Kennisdragers en kennisvormen

Teneinde inzicht te verkrijgen in de in organisaties aanwezige kennis onderscheiden wij vier kennisvormen die gebaseerd zijn op vier kennisdragers, namelijk:

1. Menselijke kennis ('humanware')
2. Gedocumenteerde kennis ('paperware')
3. Gemechaniseerde kennis ('hardware')
4. Geautomatiseerde kennis ('software')

Bij menselijke kennis gaat het om al die kennis die door opvoeding, opleiding, eigen waarneming, ervaring en door intuïtie voorhanden is. Het gaat hierbij soms om zulke complexe kennisbestanden dat ze niet expliciet gemaakt kunnen worden.

In de tweede plaats is er de gedocumenteerde kennis, de kennis die is vastgelegd in archieven, documenten, boekhoudingen, handleidingen, tekeningen, bestekken en ontwerpspecificaties. Eén en ander wordt op papier, microfiches of tegenwoordig in electronische of optische vorm zoals magneetbanden, magneetschijven en CD ROM's bewaard. Het betreft hier een vorm van 'geobjectiveerde' en 'expliciete' kennis, die we ook wel aanduiden als 'paperware'.

Ten derde is er de gemechaniseerde kennis ('hardware'). Dat is de kennis die is vastgelegd in werktuigen ter vervanging van menselijke of dierlijke arbeid.

Dan is er in de vierde plaats de geautomatiseerde kennis ('software'). Dit betreft de kennis die is vastgelegd in computers. Voor de applicaties bestaan verschillende benamingen, zoals kennissystemen, expertsystemen of beslissingsondersteunende systemen.

Bron: Management van kennis - een creatieve onderneming, Jacques Boersma

Werkinstructie

Definitie

...

Alias:

Wat is een werkinstructie?

Een werkinstructie is een aanwijzing om iets te doen, gegoten in taal, in illustraties (afbeeldingen) of in een video. Uit een werkinstructie moet dus actiegerichtheid spreken. Dat klinkt simpel, zeker als we ons voor het gemak even tot taal beperken. Een werkinstructie is “Draai de kraan dicht als het waterpeil circa 2 cm van de bovenste rand is verwijderd.” Deze zin is duidelijk actiegericht.

Maar vaak zijn werkinstructies niet wat ze zouden moeten zijn: actiegericht. Dat komt omdat degene die een handleiding samenstelt vaak te veel in één keer kwijt wil. Hij/zij wil vertellen waarom het verversen van water in de watertonnen zo belangrijk is (hygiëne?), hoe vaak het moet gebeuren, uit welke onderdelen de watertonnen bestaan (om ze bijvoorbeeld goed te kunnen afsluiten), waarom het belangrijk is de watertonnen niet over de grond te rollen (dan gaan ze snel kapot) enzovoort.

Iemand die al deze informatie over het kopje ‘Vullen van de watertonnen’ kwijt wil, stopt (lees: propt) zoveel verschillende informatie in een enkele alinea dat de werkinstructies zelf ondersneeuwen. Als de werkinstructies niet meer herkenbaar zijn, zijn ze niet vindbaar. De handleiding wordt dan een zoekplaatje, ofwel: een puzzel.

Bron: https://www.manualise.com/nl/werkinstructie-maken/

Work instructions

Work instructions are a sub-set of procedures. As such they are a more detailed part of a procedure. Work instructions list the exact sequence for each procedure and can be in the form of a flow chart, text and even photos. Instructions are critical as part of organisational procedures design as they provide the detail essential for the many uses of procedures such as in training and skills transfer and control in terms of risk management and compliance.

Bron: A conceptual framework for work procedure application in the public sector, Ogo Nzwewi

Werkinstructie

Definitie

...

Alias:

Conceptuele kennis

Conceptuele kennis omvat inhoudelijke kennis ('content knowledge') en discursieve kennis.

Inhoudelijke kennis, i.c. kennis over de realiteit, betreft volgens Hillocks (1986) feiten, visuele voorstellingen ('images') en opvattingen. De classificaties van inhoudelijke kennis referen aan de mate van specificiteit, i.c.. van algemeen naar specifiek. Alexander, Schallert & Hare (1991) en Hillocks (1986) onderscheiden algemene realiteitskennis ('world knowledge'), domeinkennis en discipline-specifieke kennis. Algemene realiteitskennis doelt op voorwetenschappelijke, alledaagse kennis. Domeinkennis is kennis op grond van het conceptuele kader van een wetenschappelijk (vak)gebied en discipline-specifieke kennis verwijst naar grondige en gesystematiseerde kennis over een discipline.

Naast inhoudelijke kennis staat discursieve kennis, nodig voor de opbouw van een discours. Dit soort kennis bevat onder meer linguïstische en retorische kennis. Linguïstische kennis, als kennis over uitwendige talige vormgeving, kan zich situeren op het niveau van woor (lexicon), zin en gehele tekst. Lexicale kennis betreft zowel het concept waarin één realiteitsaspect wordt gevat als de bijbehorende term waarmee het concept wordt gerepresenteerd. Zinskennis (syntaxis) verwijst naar kennis van middelen om woorden te verbinden tot zinnen. Kennis van tekststructuur (niveau van de gehele tekst) is kennis over tekstsoorten en over talige middelen voor de opbouw van een coherente tekst.

Retorische kennis houdt in dat men talige middelen adequaat kan aanwenden voor het uitdrukken van betekenissen, vanuit schrijfdoelen (bijv. ervaringen uitdrukken, informeren, overtuigen) afgestemd op een lezerspubliek.

Bron: Leren schrijven van informatieve teksten: een ontwerponderzoek bij beginners, Lieve Vanmaele

Schermopname

Definitie

...

Alias: Screencast

Schermopname

Een screencast is een videofragment, het is een opname van wat een computergebruiker ziet op zijn beeldscherm (Centrum voor Blended Learning, 2013). Dit is een methode die kan ingezet worden om instructiefilms of kennisclips op te maken. Vaak worden tutorials van softwaretoepassingen via screencasts gemaakt, maar het kan eveneens een PowerPoint presentatie zijn die wordt opgenomen en voorzien wordt van extra mondelinge uitleg, al dan niet met een webcamopname van de docent in kwestie inbegrepen

Bron: http://www.videoinonderwijs.be/schermopname.html

Werkplekleren

Definitie

Alle vormen van leren in authentieke arbeidssituaties. Gepland en bewust leren. Gericht op verwerven beroepsrelevante competenties.

Alias: Performance Support

Werkplekleren

Bij werkplekleren, binnen de context van het hoger onderwijs, past de student reeds verworven competenties toe in een authentieke beroepssituatie én verwerft nieuwe competenties door de ervaringen opgedaan in deze authentieke beroepssituatie. De werkelijke situatie op de werkplek vormt dus de basis van het leren, in tegenstelling tot het traditionele, schoolse leren waarbij competenties verworven worden in de onderwijsinstelling. Werkplekleren is een omvangrijk begrip en kent vele invullingen. Een van de meest frequent gebruikte vormen van werkplekleren in het hoger onderwijs, zijn stages.

Ondanks de vele verschillende invullingen, zijn er een aantal voorwaarden waaraan moet worden voldaan wil het werkplekleren kunnen slagen:

• Een duidelijke afstemming tussen de verwachtingen en noden van het opleidingsinstituut en die van de werkplek.
• De werkplek biedt een emotioneel veilig en uitdagend leerklimaat aan de lerende.
• De werkplek beschikt over een aantal middelen en andere werkinstrumenten die het leren voor de student mogelijk maken.
• Een kwalitatief goede begeleiding en ondersteuning op de werkplek van de lerende in zijn competentieontwikkeling.

Bouwstenen

Algemeen gezien vinden er binnen het werkplekleren twee vormen van leren plaats: het informele en het formele leren.

• Informeel werkplekleren is onbedoeld leren. Hier gaat het over het ongeplande, ongeorganiseerde en ongestructureerde leren. Bij informeel leren kunnen vaardigheden aangeleerd worden, die oorspronkelijk niet bedoeld waren om aan te leren. Daar waar het bijvoorbeeld als chemicus bij een labo stage in een bedrijf het doel is labo-vaardigheden aan te leren, is het ook mogelijk dat hij sociale vaardigheden zoals samenwerkingszin en dergelijke verwerft door samen te werken met collega’ s
• Bij formeel werkplekleren wordt het leerproces wel op een doelgerichte manier in het kader van de door de opleiding vooraf bepaalde competentieontwikkeling georganiseerd. Opleidingsactiviteiten zijn hier bewust en doordacht opgesteld. Bij formeel werkplekleren wordt expliciet de koppeling gemaakt tussen het leren en het latere beroepsleven. Ook wordt het leerresultaat dat de student heeft verworven binnen de werkplek onmiddellijk duidelijk.

Vaak bestaat er de neiging om deze twee vormen - het informele en het formele werkplekleren - te beschouwen als tegenpolen, als een dichotomie. Echter in de praktijk lopen beide vormen voortdurend door elkaar.

Bron: https://www.bvdatabank.be/node/127

WHAT IS WORKFLOW LEARNING?

Workflow learning isn't just about making information available in the workflow. Its enabling an employee to learn and be supported while doing their work. True workflow learning is done in parallel: not on the side. It's done while getting work done. It instructs, informs, and supports the learner as they do their job. Many people assume all learning available in the workflow constitutes workflow learning, but its real power is enabling people to learn as they do their work, so they duet have to stop work in order to learn. That's the distinction.

Its important to note that whenever you develop a 5 Moments of Need solution, it intentionally enables learning in the flow of work, while performers are actually working (Apply, Solve, Change, More), and you optimize traditional training where performers stop their work to learn (Learn New and More).

Bron: The 5 moments of need - a performance-first approach, Conrad Gottfredson & Bob Mosher

E-learning

Definitie

Verzamelnaam voor het vormgeven van leersituaties (gestuurd en zelfgestuurd) met behulp van informatie- en communicatietechnologie (in het bijzonder internettechnologie).

Alias:

Computer-based training

Training that is delivered via the computer for the purpose of teaching job-relevant knowledge and skills

E-learning

The use of computer network technology such as the intranet or Internet to deliver information or instruction to individuals

Computer-Based Training

Over the last decade, the use of computers to deliver training has been referred to as computer-based training and e-learning. Although these terms are often used synonymously, there are differences. Computer-based training refers to training that is delivered via the computer for the purpose of teaching job-relevant skills. It can include text, graphics, and/or animation and be deliv¬ered via CD-ROMs, intranets, or the internet." Among the various forms of computer-based training, Web-delivered and CD-ROM formats have received the most attention.

A related and increasingly popular term for technology-based training is e-learning. E-learning (also known as Web-based instruction or WBI) refers to the use of computer network technology such as the intranet or internet to deliver information or instruction to individuals." Thus, e-learning is a specific type of computer-based learning and refers to the use of computer network technology. It would not include the use of CD-ROMs. In the remainder of this chapter, we will use the broader term, computer-based training, which includes e-learning.

One of the ways that computer-based training methods differ is in terms of whether the training is instructor-led or self-directed, the focus of the next section.

Managing Performance Through Training and Development, Alan Michael Saks, Robert R. Haccoun, Monica Belcourt

E-Learning

E-learning is one of the most popular forms of training delivery available today. Research suggests the global e-learning market is set to reach over $300 billion in value by 2025, and 77% of U.S.-based organizations use e-learning. These online learning programs use a mix of text audio and video; discussion forums; and/or interactive assessment.

E-learning is a good option for organizations that want to offer flexible learning opportunities in a short time frame to a global audience by delivering interactive and engaging training programs in the form of games, videos, HTML, quizzes and other content. E-learning is also suitable for organizations that need to provide a simulated environment for learners performing high-risk tasks.

Bron: https://trainingindustry.com/articles/content-development/5-training-delivery-methods-to-use-in-your-ld-programs/

eLearning

eLearning is the delivery of learning through a computer or any digital device. It lends itself to a wide range of industries like retail, healthcare, automotive, and so on. Based on a report from Roland Berger, almost 77% of the organizations in the U.S. use some form of eLearning to train their employees. This high statistic is not a surprise, considering the various advantages it offers.

Common eLearning formats

(1) Online courses

An online course is a self-paced, asynchronous course that allows your employees to complete training online, meaning they don’t need to be physically available at some training venue. Learners can take a course during their free time, from anywhere they choose, like their living room or in the subway. As long as they have a mobile device with internet, they can access courses on demand.

(2) Online games and quizzes

According to research from Metaarih, the growth rate for game-based learning in the corporate sector is very high, at a breathtaking five-year compound annual growth rate of 53.4%. It’s all about taking a boring task or process and turning it into an online game to boost user motivation.

Bron: 5 Training Methods in the Workplace: Choose the Best for Your Employees

Wat is e-learning?

Voordat we de meest gebruikelijke leerinterventies beschrijven, willen we eerst verduidelijken wat wij onder e-learning verstaan. Vaak wordt e-learning namelijk onterecht als een leerinterventie gelabeld.

Het woord e-learning bestaat uit twee delen: ‘e-’ en ‘learning’. De ‘e-’ refereert aan de manier waarop e-learning wordt gefaciliteerd, namelijk digitaal. Met ‘learning’ worden de leerinterventies bedoeld. E-learning is dus het digitaal faciliteren van leerinterventies. Dit kan door middel van bijvoorbeeld computers, tablets of smartphones.

E-learning is in tegenstelling tot de leerinterventies in dit onderdeel van het kookboek dus niet een aparte leerinterventie, maar een manier om een leerinterventie te faciliteren.

Drop the ‘e’
Zaken digitaal faciliteren is inmiddels gemeengoed geworden. Consumenten kopen hun muziek niet meer op cd’s in de winkel, maar digitaal via iTunes of Spotify. Ook winkelen gebeurt steeds vaker digitaal. Omdat we al een tijd niet meer spreken van ‘e-music’ of ‘e-shopping’ vinden wij dat het tijd is om ook over te stappen van ‘e-learning’ naar ‘learning’. Anno 2015 is bij leertrajecten (net als bij muziek en winkelen) een digitale component niet meer weg te denken. Wij zijn daarom van mening dat het geen toegevoegde waarde heeft om de digitale manier van faciliteren nog een aparte term te geven.

Voor verreweg de meeste leerinterventies bestaat de mogelijkheid om deze digitaal te faciliteren. Bij de leerinterventies op de volgende pagina’s wordt daarom ook de vraag beantwoord: “Wat kan er digitaal worden gefaciliteerd?” en ‘wat kan alleen als de leerinterventie op de traditionele methode wordt gefaciliteerd?’. Daarnaast gaan we in op de voordelen van beide manieren van faciliteren.

De (digitale) kennismodule
De meest voorkomende leerinterventie die digitaal wordt gefaciliteerd is de kennismodule. In de volksmond wordt een digitale kennismodule vaak e-learning genoemd.
De kennismodule staat verderop als leerinterventie uitgewerkt.

Bron: Het blended learning kookboek, Johannes Vinke & Martèn de Prez (pdf)

Wat is E-learning?

E-learning
E-learning software door Huddle. Start je eigen e-learning platform / ledensite met alle tools voor digitale programma\'s, online trainingen, cursussen, levels, toetsing en meer!
(elektronisch leren) is een opleidingsmodel waarbij er uitsluitend gebruik wordt gemaakt van digitale mogelijkheden. Dit heeft betrekking op zowel de distributie, de communicatie en de facilitering van de cursus. Een website of een online community
Wat is een online community? Een online community is een digitaal platform waarin gelijkgestemde mensen in een besloten groep bij elkaar komen. Binnen deze groep kunnen de mensen met elkaar communiceren, informatie.. zijn uitstekende platforms om een E-learning omgeving in te richten.

Bron: https://www.thehuddle.nl/kennisbank/e-learning-tips/e-learning/

What is e-Learning?

Since the term e-Learning is used inconsistently, let's start with a basic definition. For the purposes of this discus-sion, e-Learning is content and instructional methods delivered on a computer (whether on CD-ROM, the Internet, or an intranet), and designed to build knowledge and skills related to individual or organizational goals. This definition addresses: The what training delivered in digital form, The how. content and instructional meth-ods to help learn the content, and The why: to improve organizational performance by building job-relevant knowledge and skills in workers.

(...)

There is a distinction among three important elements of an e-lesson: the instructional methods, the instructional media, and media elements.

[W]e recognize that it's not the medium that causes learning. Rather it is the design of the lesson itself and the best use of instructional methods that make the difference. A learner-centered approach suggests that we design lessons that accommodate human learning processes regardless of the media involved.

1. Instructional methods
The techniques used to help learners process new information in ways that lead to learning. Instructional methods include the use of techniques such as examples, practice exercises, simulations, and analogies.

2. Instructional media
The delivery agents that contain the content and the instructional methods including computers, workbooks, and even instructors. Not all media can carry all instructional methods with equal effectiveness. For each new technology that appears on the scene, we typically start by treating it like older media with which we are familiar. For example, much early web-based training looked a lot like books — mostly using text on a screen to communicate content. As the technology behind a given medium matures, we get better at exploiting the features unique to that medium for learning.

3. Media elements
The media elements refer to the text, graphics, and audio used to present content and instructional methods.

Bron: Six principles of effective e-learning: what works and why, Ruth Clark

Kennisverwerking

Definitie

...

Alias:

Stappen van kennisverwerking

1. declaratieve kennis
2. procedurele kennis
3. situationele kennis
4. strategische kennis

Bron: https://flashcards.studysmartwithchris.com/nl/z/zet-de-stappen-van-kennisverwerking-van-metacognitie-in-de-juist-volgorde-situationele-kennisprocedurele-kennisstrategische-kennisdeclaratieve-kennis/