Learning Experience (LX)

Definitie

"A learning experience is any interaction where a person learns something."

Alias:

Leerervaring

Zie ook:

Wat er nodig is = Learning Experiences

Iedereen leert anders. Het liefst leer je op een moment dat het jou uitkomt, op een manier die bij jou past. Het is ook nog eens zo dat je makkelijker (en beter) leert als je ‘ervaart’. Daarom zijn Learning Experiences nodig in organisaties. Leerervaringen die zoveel mogelijk geïntegreerd zijn in de workflow, op de werkvloer. Veel verschillende leerervaringen bovendien, zodat iedereen kan kiezen wat hij wil. Die werkvloer, dat is precies de plek waar de L&D’ers ook moeten zijn. In plaats van vaste trainingen en cursussen, maken ze nu een steeds veranderend aanbod voor lerenden en begeleiden ze lerenden bij hun optimale learning journey. Het liefst op een Learning Experience Platform (LXP).

In het tijdperk van gepersonaliseerd leren zijn L&D'ers minder bezig met een aanbod en aankruisvakjes. In plaats daarvan stellen ze lerenden in staat om hun volle potentieel te ontwikkelen

Bron: Learning & Development: een nieuwe definitie?

Learning Experience

Learning experience refers to any interaction, course, program, or other experience in which learning takes place, whether it occurs in traditional academic settings (schools, classrooms) or nontraditional settings (outside-of-school locations, outdoor environments), or whether it includes traditional educational interactions (students learning from teachers and professors) or nontraditional interactions (students learning through games and interactive software applications).

Because students may learn in a wide variety of settings and ways, the term is often used as a more accurate, preferred, or inclusive alternative to terms such as course, for example, that have more limited or conventional connotations. Learning experience may also be used to underscore or reinforce the goal of an educational interaction—learning—rather than its location (school, classroom) or format (course, program), for example.

The growing use of the term learning experience by educators and others reflects larger pedagogical and technological shifts that have occurred in the design and delivery of education to students, and it most likely represents an attempt to update conceptions of how, when, and where learning does and can take place.

Bron: https://www.edglossary.org/learning-experience/

What is learning experience design?

Learning experience design (LX design) is the process of creating learning experiences that enable the learner to achieve the desired learning outcome in a human centered and goal oriented way.

https://lxd.org/fundamentals-of-learning-experience-design/what-is-learning-experience-design/

Learning experience

Learning experience refers to any interaction, course, program, or other experience in which learning takes place, whether it occurs in traditional academic settings (schools, classrooms) or nontraditional settings (outside-of-school locations, outdoor environments), or whether it includes traditional educational interactions (students learning from teachers and professors) or nontraditional interactions (students learning through games and interactive software applications).

Because students may learn in a wide variety of settings and ways, the term is often used as a more accurate, preferred, or inclusive alternative to terms such as course, for example, that have more limited or conventional connotations. Learning experience may also be used to underscore or reinforce the goal of an educational interaction—learning—rather than its location (school, classroom) or format (course, program), for example.

Bron: https://www.edglossary.org/learning-experience/

A wide variety of experiences across different contexts and settings which transform the perceptions of the learner, facilitate conceptual understanding, yield emotional qualities, and nurture the acquisition of knowledge, skills and attitudes. In educational settings learning experiences are ideally challenging, interesting, rich, engaging, meaningful, and appropriate to learner needs. Previous learning experiences are considered to be key factors predicting further learning.

Bron: http://www.ibe.unesco.org/fileadmin/user_upload/Publications/IBE_GlossaryCurriculumTerminology2013_eng.pdf

Learning Management System (LMS)

Definitie

Systeem dat communicatie en interactie mogelijk maakt tussen leeraren, leerlingen en leerobjecten in een virtuele omgeving.

Alias:

....

Zie ook:

The Failure of the LMS
Learning Management Systems zijn geschikt als trainingsmiddel voor grote groepen medewerkers, al zijn ze niet erg effectief. Het is gebaseerd op een gebrekkig model, dat binnen de kortst mogelijke tijd een maximale hoeveelheid informatie verstrekt. Het is voor medewerkers vrijwel ondoenlijk om al deze stof te leren en te onthouden.Het is gebleken dat de traditionele eenmalige trainingssessie – klassikaal of via e-learning – geen effectief middel is om kennis permanent op te nemen. Eenmalige trainingen zijn uiterst vatbaar voor de ‘vergeetcurve3’, een wetenschappelijk bewezen cognitief concept dat inhoudt dat tot 90% van de opgedane kennis snel wordt vergeten, tenzij de stof wordt herhaald.

Bron: Microlearning: Kleine Bites, Grote Impact - De acht succesfactoren van een microlearning aanpak, VDS/Axonify

Learning Management Systems en Learning Content Management Systems

Een Learning Management System (LMS) is een softwaretool, die normaal gezien web-gebaseerd is en leermomenten plant en opzet. Het 'beheert' ook leerlingen door hun vorderingen en prestaties te volgen en vergemakkelijkt de intereactie tussen leerkrachten en leerlingen en tussen leerlingen onderling.

Een Learning Content Management System (LCMS) concentreert zich daarentegen op de ontwikkeling, het beheer en het publiceren van materiaal dat normaal door een LMS wordt aangeleverd. Het voorziet ook ttols voor auteurs en ontwerpers om effiënt e-learning materiaal te maken.

Een LMS wordt vaak verward met een LCMS. In feite zijn ze complementair. Ze leveren allebei tools om e-learning materiaal te ontwikkelen en ze beheren allebei online leerprocessen. Het is dan ook normaal dat gezocht wordt naar softwareoplossingen die kenmerken van beide bezitten.

Elementen van een LMS en van een LCMS

Een LMS bevat meestal de volgende elementen:
- Tools om gebruikers, gebruikersgroepen, cursussen en leerkrachten te beheren en te volgen
- Een tijdschema en een agenda
- Tools voor het verzenden van berichten naar personeel of leerlingen
- Tools waarmeee personeel en leerlingen berichten naar elkaar kunnen sturen
- Tools voor groepscommunicatie, zoals fora of chat
- Tools voor het beheren van evaluatie of het testen van progressie
- Tools om rapporten af te leveren over al het bovenstaande

Een LCMS bevat meestal de volgende elementen:
- Een gecentraliseerde 'bewaarplaats', waar herbruikbare e-learning materiaal wordt opgeslagen
- De mogelijkheid om externe e-learning materialen te importeren
- Een tool om materiaal terug te vinden
- Tools om materiaal te ontwerpen en te bewerken
- Tools om evaluatiemateriaal te ontwikkelen
- Tools voor 'versioning' (bijhouden van veranderingen) en het tonen van een overzicht van veranderingen
- Ondersteuning voor het publiceren en het wijzigen van webinhoud
- Een dynamische gebruikersinterface
- Een systeem dat metadata en taxonomieën ondersteunt

Zoals je ziet, hebben een LMS en een LCMS elkaar nodig.

Bron:  TACCLE Teachers' Aids on Creating Content for Learning Environments - Het E-learning handboek voor leerkrachten

Learning management system

Het LMS-programma vormt een platform dat ondersteuning biedt bij het selecteren, volgen en geven van opleidingen. Een LMS kan gebruikt worden binnen een bedrijf om bij te houden welke werknemers welke scholing hebben gevolgd, volgen, of zullen volgen. Resultaten van de scholing kunnen worden gekoppeld aan bijvoorbeeld functiebeoordelingen. Werknemers kunnen via een LMS soms ook opleidingen kiezen en contracteren. Hierbij niet te verwarren met een elektronische leeromgeving (ook wel Course Management System genoemd). Daar waar een LMS de organisatie van het totale opleidingsaanbod ondersteunt, ondersteunen ELO's de organisatie van het leren binnen een opleiding.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Learning_management_system

A learning management system (LMS) is a software application or web-based technology used to plan, implement and assess a specific learning process. It is used for eLearning practices and, in its most common form, consists of two elements: a server that performs the base functionality and a user interface that is operated by instructors, students and administrators.

Typically, a learning management system provides an instructor with a way to create and deliver content, monitor student participation and assess student performance. A learning management system may also provide students with the ability to use interactive features such as threaded discussions, video conferencing and discussion forums.

Bron: https://searchcio.techtarget.com/definition/learning-management-system

What is a Learning Management System?

A learning management system, (LMS) is a software that is designed specifically to create, distribute, and manage the delivery of educational content. The LMS can be hosted as a stand-alone product on the company server, or it can be a cloud-based platform that is hosted by the software firm.

Think of a learning management system as technology that can improve learning, make it faster, productive, cost-effective, and what is more important - trackable.

The most basic LMS contains a core functional platform that enables administrators to upload learning content, deliver lessons to students, serving notifications, and share data with authorized users.

An LMS most often operates inside of a web-browser, behind a secure sign-on process. This gives all students and instructors easy access to courses on-the-go, while administrators and leaders can monitor student progress and make improvements.

Bron: https://www.valamis.com/hub/what-is-an-lms

What’s an LMS?

An LMS is a platform for digital learning. Its key features can be found in the abbreviation.

L — Learning. With an LMS, you can create a single source of online courses and training materials. This will become a unique source of knowledge in your area, so that you can keep and increase the in-house expertise of your company.

M — Management. You can manage courses and learners, and even improve your own efficiency.

Unlike file sharing services, an LMS is not just a heap of files; on the contrary, it’s a well-organized system where you manage the training process. To start training, simply add employees and assign courses.

Have you recently hired some new employees? Send them invitations to the onboarding training course. Experiencing low sales? Ask your salespeople to practice with virtual clients.

Thanks to features like a calendar, you’ll be able to assign and manage not only online training, but also in-class sessions. In this way, an LMS can be a sort of a to-do app designed specially for eLearners.

S — System. Computer system, to be exact. An LMS automates the most boring and tedious work such as grading, processing statistics, and preparing reports. Plus, you can train your employees without leaving the office, managing all the processes right from your work computer.

In other words, an LMS is like your own online university. The system allows you to store and create eLearning courses, provides learners access to the content, and helps you evaluate the results.

Bron: https://www.ispringsolutions.com/blog/what-is-lms

What is an LMS?

A learning management system (LMS) is the software used by schools and businesses to manage the delivery of educational or training content.

Bron: https://www.d2l.com/learning-management-system-lms/

Van LMS tot LCMS

De meeste instellingen voor hoger onderwijs beschikken al enkele jaren over een elek-tronische leeromgeving (ELO) of Learning Management System (LMS). Met een LMS geeft de docent digitale ondersteuning aan het leren van de student: veel aandacht gaat naar de onlinepresentatie van leerinhouden en naar de communicatiemiddelen. Hoe al dat leermateriaal moet worden beheerd en ontwikkeld, is echter weinig of niet uitgebouwd. Zo krijgt een student ... een mooi overzicht van alle cursussen waarop hij is ingeschreven en de berichten die voor hem van toepassing zijn.

Als docent is het echter een hele klus om alle lesmateriaal efficiënt te beheren, zeker als hij verschillende cursussen on line heeft staan.
Een Learning Content Management System (LCMS) komt hier aan tegemoet. Een LCMS is de combinatie van een LMS met een Content Management System (CMS).

Met een CMS wordt inhoud beheerd, met een LMS wordt inhoud gepresenteerd. Een LCMS helpt zowel student als docent in het opzetten van een volwaardige elektronische leeromgeving. Wanneer een docent zijn digitale cursus opbouwt, verzamelt hij allerlei digitaal didactisch materiaal in het CMS. Het materiaal wordt dan op een pedagogisch-didactisch verantwoorde manier verzameld in wat we een 'leerobject' noemen.

Bron: Digitaal leren - ICT-toepassingen in het Hoger Onderwijs, Ivan d' Haese

Learning Management System

Learning Management System is a broad term that is used for a wide range of systems that organize and provide access to online learning services for students, instnictors. and administrators. These services usually include access control, provision of learning content, communication tools, and organizations of user groups. Learning system(LS) is another tenn used synonymously with LMS.

Kaplan-Leiserson has developed an online e-learning glossary and provides the following definition of LMS: Learning management system (LMS): Software that automates the administration of training eveMs. The LMS registers users, tracks courses in a catalog, and records data from learners; it also provides reports to management. An LMS is typically designed to handle courses by multiple publishers and providers. It usually doesn't include its own authoring capabilities; instead, it focuses on managing courses created by a variety of other sources.

Bron: Innovative Techniques in Instruction Technology, Magued Iskander (red.)

Kaplan-Leiserson provides the following definition of LMS: LMS (learning management system): Software that automates the admin-istration of training events. The LMS registers users, tracks courses in a cata-log, and records data from learners; it also provides reports to management. An LMS is typically designed to handle courses by multiple publishers and providers. It usually doesn't include its own authoring capabilities; instead, A focuses on managing courses created by a variety of other sources.

Hall (2001) presents this alternative definition: A Learning Management System (LMS) automates the administration of training events. All Learning Management Systems manage the log-in of registers users, manage course catalogs, record data from learners, and provide reports to management. There used to be a distinction between Learning Management Systems and more powerful Integrated Learning Management Systems. That distinction has now disappeared.

The term Learning Management System is now used to describe a wide range of appli-cations that track student training and may or may not include functions such as:
• Authoring
• Classroom management
• Competency management
• Knowledge management
• Certification or compliance training
• Personalization
• Mentoring
• Chat
• Discussion boards.

Virtual Learning Environment (VLE)
Virtual learning environment is a term that to some extent is used instead of LMS.

The two terms have more or less the same meaning, but one may argue that VLE focus less on the features related to the management of learning.

Bandon Hall (2001) defines learning environment this way: A Learning Environment is software designed as an all-in-one solution that can facilitate online learning for an organization. It includes the functions of a learning management system for those courses within the learning environment. but it may not be able to track online courses that were not created within this particular learning environment. A learning environment is characterized by an interface that allows students to register and take courses, staying within that environment for the duration of the course. The program will usually include some self-instructional portions, along with an academic model of a multi-week course. This model is often facilitated by an instructor, where a group can proceed on a week-to-week basis with seminar assignments. Most learning environments also include an authoring capability for creation of additional courses for the instructor.

Bron: Student Entrepreneurship in the Social Knowledge Economy, Door Manlio Del Giudice, Maria Rosaria Della Peruta, Elias G. Carayannis

An LMS, as defined by Oakes (2002) is “learner and organization focused: It’s concerned with the logistics of managing learners, learning activities and the competency mapping of an organization.” LMS covers a wide range of activities and “in an information age model of education an LMS will assess learner’s current knowledge and skill level, work with teachers and learners to identify appropriate learning goals, identify and sequence instruction appropriate for the individual learner, assess learner performance products, store evidence of attainments, support collaboration and generate reports to provide information to maximize the effectiveness of the entire learning organization” (Watson & Watson, 2007).

An LMS offers a wide range of functionalities and tools to support teaching and learning. It not only delivers contents but also looks after administration, registration, tracking, skills gap analysis and reporting (Gilhooly, 2001). Still there are many universities who are in the process of selecting an LMS. According to McConachie, Danaher, Luck, and Jones (2005) selection of an LMS is the most important factor to decide any university’s online success.

Bron: https://www.researchgate.net/publication/285762359_Learning_Management_Systems_LMS_Inside_Matters

According to Araújo Júnior and Marquesi (2009) a Learning Management
System, widely spread as LMS and, hence the use of this acronym in this study may be defined, in the user perspective, as a virtual environment that aims to simulate face-to-face learning environments with the use of Information Technology.

In an LMS, the interaction happens through devices that enable communication either synchronously or asynchronously, allowing the creation of different strategies to encourage a dialogue and active participation of students.
According to Lonn and Teasley (2009) Learning Management Systems are web-based systems that enable teachers and students to share materials, to submit and return assignments and to communicate online. Meanwhile Almrashdeh et al. (2011) point out that an LMS is software used to plan, implement and
evaluate a specific learning process.

In LMS, mediation involves both the acquisition of competences and
communication skills of all teachers and students, and a greater concern to create interaction moments and practical application possibilities of collaborative work, with that learning process happening in a participatory manner. For that, the teacher relies on communication devices, such as chat rooms, forums, blogs, video blogs (Souza, 2005; Sartori & Garcia, 2009; Rosini, 2013). To these authors, it is necessary to consider that an LMS must seek to get the best advances in technology available today, for reasons of
efficiency and for enabling the maximum degree of interactivity and communication among users. Learning and collaborative work have become fundamental and technological advances should lead to the achievement of high interaction levels.

The first LMS appeared in the nineties, along with the first web browsers.
According to Silva (2013), Learning Management Systems are often criticized, due to the belief that these technologies simply virtualize non-virtual classrooms. However, according to the author, they are not the main problem, but the way they are designed, structured and crafted. Furthermore, the use of an LMS requires careful studies particularly in relation to educational and financial aspects.

Bron: https://www.researchgate.net/publication/309542516_Learning_Management_Systems_LMS_and_e-learning_management_an_integrative_review_and_research_agenda

In het boek 50 psychologische klassiekers wordt ingegaan op het boek 'De wil om zinvol te leven' van Viktor Frankl:

De wil zinvol te leven, Viktor Frankl

In het kort Het bewust accepteren van ons lijden of ons lot kan tot een van onze grootste prestaties leiden.

"Wat ik het existentiële vacuüm noem, is een uitdaging voor de hedendaagse psychiatrie. Steeds meer patiënten klagen erover dat ze zich zo leeg en nietszeggend voelen. Dit lijkt het gevolg van twee dingen te zijn. In tegenstelling tot dieren vertelt ons instinct ons niet wat we moeten doen. En in tegenstelling tot vroeger tijden hebben we ook geen tradities die ons vertellen wat we moeten doen. Vaak weten we niet eens wat we eigenlijk willen doen. Dat leidt ertoe dat we willen doen wat andere mensen doen (conformisme), of dat we doen wat andere mensen willen dat we doen (totalitarisme)."

(...)

De blinde vlek in de psychologie

Volgens Frankl is de psychologie altijd voorbijgegaan aan de multidimensionele aard van de mens. Hij ontkende niet dat we door biologische factoren en door conditionering worden gevormd, maar bleef erbij dat er ruimte is voor de vrije wil. We hebben de keuze om bepaalde waarden te ontwikkelen, om een bepaald levenspad te volgen of om onze waardigheid in moeilijke situaties te behouden.

Frankl vond dat je zaken als liefde en bewustzijn niet kon reduceren tot 'geconditioneerde reacties' of tot niet meer dan het resultaat van biologische programmering. Hij was neuroloog en hij was het eens met het idee dat belangrijke aspecten van de mens vergelijkbaar zijn met de computer. Hij maakte echter heel duidelijk dat we geen computers zijn. We hebben misschien problemen die te maken hebben met de chemische samenstelling van ons lichaam, of last van mentale problemen zoals pleinvrees, maar er zijn ook andersoortige problemen. Problemen die te maken hebben met morele of spirituele conflicten. Conventionele psychiaters kunnen deze niet behandelen omdat ze mogelijk de plank volledig misslaan en niet begrijpen waarom iemand naar hen is gekomen. Een patiënt heeft in zo'n geval waarschijnlijk meer baat bij een bezoek aan een priester of een rabbi.

Bron: 50 psychologische klassiekers, Tom Butler-Bowdon

Volgens Christopher Witt zegt een verwarde geest altijd nee en moet een toespraak dus in ieder geval duidelijk zijn. "Als je de medewerking van je luisteraars wilt, als je wilt dat ze ja zeggen tegen jouw idee, initiatief of plan, dan moet je duidelijk zijn over wat je van hen verlangt en waarom het hun aangaat. Duidelijkheid zal niet altijd de harten en geesten van de mensen winnen. In feite is er een kans dat hun verzet misschien verhardt. Maar door onduidelijk te zijn zorg je er zeker voor dat ze zich tegen je plan blijven verzetten. Door mensen in de war te brengen sluiten ze zich af."

Witt adviseert om als je publiek vaak in verwarring is, jezelf de volgende vragen te stellen:

1. Ben je zelf verward? Neem de tijd om te overdenken wat je gaat zeggen en bepaal je doel, hoofdpunten en ondersteunend bewijs.

2. Ben je te ambitieus? Als je probeert om zo veel mogelijk in zo min mogelijk tijd voor elkaar te krijgen dan eindigt het vaak in een verwarrende knoeiboel. Beperk jezelf tot één doel en één Groot Idee per toespraak.

3. Ben je bang? Veel sprekers zijn bang dat ze afgewezen worden als ze duidelijk en onomwonden vertellen wat ze bedoelen en wat ze willen. Maar leiders moeten eerder een krachtig standpunt innemen en uit de hoogte doen dan zich verstoppen achter een brij van onbegrepen woorden.

4. Gebruik je PowerPoint? Powerpoint stelt je in staat (en moedigt je zelfs aan) om een opeenvolging van slides te maken zonder dat ze op een georganiseerde, logische of overtuigende manier met elkaar verbonden zijn. Je krijgt er ook de neiging door om te veel informatie te presenteren.

5. Probeer je indruk te maken? Veel sprekers die een technische of wetenschappelijke achtergrond hebben schijnen te denken dat het slecht is om duidelijk te zijn. Mensen in verwarring brengen is bijna een soort onderscheiding geworden: 'Ik moet wel slim zijn, want je begreep geen woord van wat ik zei.'

Bron: Echte leiders gebruiken geen Powerpoint, Christopher Witt

Op zijn blog Excelent Presenteren deelt presentatie-specialist Arthur Sevenstern zijn 10 goede voornemens voor betere presentaties in 2012. Ik ben zo vrij geweest deze te vertalen naar 10 geboden voor een goede presentatie:

1. Maximaal 1 centrale boodschap: schrap alles wat niet bijdraagt aan deze boodschap.

2. Gebruik geen agenda-slide (behalve als je presentatie langer duurt dan 2 uur!).

3. Gebruik geen standaard clip-art, maar goed beeldmateriaal.

4. Denk vanuit je publiek (en niet wat je zelf wilt vertellen).

5. Wees geen fool-with-a-tool; zorg dus eerst voor een boodschap (storyline), en dan pas voor de visuele ondersteuning.

6. Wees extreem voorzichtig met onderzoeksgegevens, data en cijfers (vertel vooral verhalen en anekdotes).

7. Oefen (3x).

8. Presenteer alleen als je de presentatie zélf enthousiast en gepassioneerd kan brengen.

9. Gebruik slides voor je publiek en niet als spiekbriefje of autocue voor jezelf.

10. Blijf (ruim) binnen de gegeven tijd.

Bron: 10 goede voornemens voor betere presentaties in 2012, Arthur Sevenstern

In de twee artikelen 10 Regels voor effectief vergaderen en 9 Regels voor effectief vergaderen zijn al veel regels genoemd om (nog) effectiever te kunnen vergaderen. Ik kwam nog een lijst met tips tegen, maar er begint zich toch ook wel een rode draad af te tekenen in de tips en trucs. De volgende aanvullende tips zijn nog het vermeldenswaardig:

1. Vergader alleen met mensen die daar een positieve bijdrage aan leveren (altijd lekker uitleggen waarom iemand niet was uitgenodigd, BS).

2. Vergader alleen als dat nodig is.

3. Bepaal de duur van de bespreking van elk agendapunt.

Bron: http://www.managementsite.nl/2757/persoonlijke-effectiviteit/9-tips-om-effectief-vergaderen.html

Maarten Kleijne & Liliane van Lier beschrijvingen in hun boek Hoe het leren stroomt het belang van de drie hoofddimensies: voelen ('hart'), denken ('hoofd') en doen ('handen') bij het onderwijzen van competenties:

De driedimensionaliteit

Het traditionele onderwijs was vooral gericht op de twee dimensies 'kennen' en 'kunnen', met als fysieke equivalenten 'hoofd' en 'handen'. In het competentieonderwijs komt gelukkig ook de derde dimensie weer voorzichtig in beeld, in de vorm van de beroepshouding ('hart').

Voor jongeren is het samengaan van de drie dimensies hart, hoofd en handen essentieel.

(...)

Het hart-hoofd-handen-principe sluit nauw aan bij het basisfundament van competentieonderwijs:

Hart - voelen - houding: wie ben je als mens en hoe ga je verder?

Hoofd - denken - kennis: wat weet je al en wat moet je nog bijleren?

Handen - doen - vaardigheden: wat kun je al en wat moet je nog bijleren?

Bron: Hoe het leren stroomt, Maarten Kleijne & Liliane van Lier

In het boek 50 psychologische klassiekers wordt ingegaan op de Rationeel Emotieve Therapie (RET) van Albert Ellis & Robert A. Harper:

[Het boek A guide to rational living] bracht een nieuwe vorm van psychologie onder de aandacht, de 'rationeel emotieve therapie' (RET). Het zette zich af tegen tientallen jaren orthodoxe freudiaanse psychoanalyse en ontketende een revolutie in de psychologie. De RET zegt dat iemoties niet het resultaat zijn van onderdrukte verlangens en behoeftes, zoals Freud beweert, maar dat ze direct het gevolg zijn van onze gedachten, ideeën, houdingen en overtuigingen. Niet het mysterieuze onderbewuste heeft de meeste invloed op ons psychologisch welzijn, maar de eentonige beweringen die we dagelijks tegen onszelf zeggen. Bij elkaar representeren ze onze levensfilosofie. En die is vrij gemakkelijk te veranderen als we bereid zijn om dat we gewoonlijk tegen onszelf zeggen te veranderen.

Je innerlijke dialoog onder de loep

Mensen zijn taalscheppende wezens, aldus Albert Ellis en Robert A. Harper. We hebben de neiging onze emoties en ideeën in woorden en zinnen tot uitdrukking te brengen. Heel doelmatig worden dat onze gedachten en emoties. Om die reden zijn we in wezen de dingen die we tegen onszelf zeggen. Voor elke vorm van persoonlijke verandering is het daarom nodig dat we eerst onze innerlijke gesprekken onder de loep nemen. Bewijzen die ons een dienst of werken ze ondermijnend?

Het doel van taaltherapie is om de 'fouten in de logica' bloot te leggen van wat mensen voor waar aannemen. Als u zich bijvoorbeeld heel angstig of overbezorgd voelt, wordt u gevraagd om de allereerste gedachte te achterhalen die voorafging aan de reeks gedachten die uiteindelijke geleid heeft tot uw huidige angstgevoelens. Steevast zeggen we dingen tegen onszelf als 'het is vreselijk als ...' en 'het is verschrikkelijk dat ik ...'. Op dat punt moet u ingrijpen en uzelf afvragen waarom het zo verschrikkelijk is als dit of dat gebeurt, en of uw huidige situatie echt zo slecht is als u beweert. En als dat zo is, duurt die situatie dan eeuwig voort?

Uzelf op deze manier bevragen lijkt in het begin wat onnozel, maar door het te doen, begint u te begrijpen hoezeer uw innerlijke dialogen uw leven bepalen. Immers, als we een bepaald voorval 'rampzalig' noemen, zal dat het vast en zeker worden. We kunnen niet anders dan voldoen aan onze innerlijke zinnen, ongeacht of ze positief, negatief of neutraal zijn.

Bron: 50 psychologische klassiekers, Tom Butler-Bowdon

Ben Kuiken introduceert in zijn boek Wie Is Hier Nu Eigenlijk De Baas? En Nog 7 Filosofische Vragen Voor Managers de Franse filosoof Jean Baudrillard om aan te geven dat je soms - met een filosofische blik - moet kiezen voor de moeilijke weg en vooral kritisch moet blijven kijken naar de werkelijkheid zoals je die ´ziet´. Volgens Baudrillard leven we steeds meer in een schijnwereld of hyperrealiteit waarbij het beeld (simulacre) de werkelijkheid vervangt en uitwist; het beeld van de werkelijkheid schuift als het ware over de 'echte' werkelijkheid heen. Volgens Baudrillard werd dit proces duidelijk zichtbaar tijdens de Eerste Golfoorlog, die - aldus Baudrillard - grotendeels via CNN en computers van het Pentago werd gevoerd en feitelijk dus helemaal niet plaatsvond.

Onze samenleving probeert met moderne technologische middelen, zoals televisie, internet en computers, de werkelijkheid steeds beter en directer weer te geven. Maar in feite, zo stelt [Jean] Baudrillard, maakt deze technologie de werkelijkheid tot simulacrum, tot een drogbeeld dat de werkelijkheid vervangt. De televisie, internet en computers produceren beelden die over de werkelijkheid heen schuiven en een nieuwe realiteit vormen, een hyperrealiteit. Ons leven wordt steeds meer bepaald door deze hyperrealiteit. We leven in real time, in een televisiewerkelijkheid, in een werkelijkheid die gemaakt wordt door computermodellen.

(...)

De filosoof maakt beslissingen eerder gecompliceerder dan eenvoudiger, doordat hij je andere gezichtspunten laat zien die bij beslissingen vaak alleen maar ballast vormen. Niet voor niets beslissen sommige managers intuïtief en binnen twee seconden. Maar dat is, zoals gezegd, het gemakkelijke antwoord.

(...)

Je kunt de betrouwbaarheid van de cijfers namelijk helemaal niet garanderen. Iedere accountant weet dat cijfers geduldig en ?exibel zijn, en zijn om te buigen in elke richting die het management maar wenst.
Maar is er dan helemaal niets waarop we nog kunnen vertrouwen? Is het proces dat maakt dat we steeds meer in een schijnwereld leven dan niet te stoppen? Volgens Baudrillard blaast de hyperrealiteit zichzelf op een gegeven moment op. Dat is eigenlijk wat we hebben zien gebeuren bij de bedrijven die ik zojuist heb genoemd. Dat bedrijven zoals Baan en Ahold bijna ten onder gaan aan een relatief kleine fout in de boekhouding bij een dochteronderneming, wijst op een implosie van de hyperrealiteit. Er zat blijkbaar heel veel ‘lucht’, heel veel schijn in. Uiteindelijk put Baudrillard hoop uit de singulariteit, een term die hij ontleent aan de kwantummechanica en die voor hem staat voor kleinschaligheid, voor alles wat afwijkt van de universele norm. Op dezelfde manier zou de manager hoop kunnen putten uit de reacties op de globalisering en de schaalvergroting in het
bedrijfsleven, maar ook in het onderwijs en de zorg.

Bron: Wie Is Hier Nu Eigenlijk De Baas? En Nog 7 Filosofische Vragen Voor Managers, Ben Kuiken

In zijn boek "De weg naar flow" beschrijft Mihaly Csikszentmihalyi hoe we meer uit het leven kunnen halen door de vreugde van volledige betrokkenheid (flow) te ervaren. Onderstaande fragmenten geven - voor mij althans - de essentie weer van 'go with the flow'.

"Het leven is één grote ervaring - doen, voelen, denken. Ervaring vindt plaats in de tijd, dus de tijd is de schaarse bron waaruit wij moeten putten. (...) Een van de belangrijkste beslissingen die wij kunnen nemen, betreft dan ook de manier waarop wij onze tijd verdelen of besteden."

Volgens Csikszentmihalyi kunnen onze bezigheden op een gemiddelde dag worden onderverdeeld in drie soorten activiteiten.

1. Productieve activititeiten: dingen die we moeten doen om de energie te genereren die wij gebruiken om te overleven en comfortabel te leven.

2. Onderhoudsactiviteiten: werk dat we verrichten voor het onderhouden van ons lichaam (eten, rusten en onszelf verzorgen) en onze bezittingen (schoonmaken, koken, boodschappen doen, huishoudelijke klusjes).

3. Vrije tijd: tijd die niet wordt besteed aan productieve activiteiten en onderhoud.

"Deze drie belangrijke functies - productie, onderhoud en vrije tijd - slokken onze energie op. Ze voorzien in de informatie die elke dag weer, vanaf onze geboorte tot aan onze dood, door ons hoofd gaat. Ons leven bestaat dus in wezen in de ervaringen die verband houden met ons werk, het onderhoud van onze bezittingen en met de dingen die we in onze vrije tijd doen. Binnen dit kader ontvouwt ons leven zich, en de keuzes die wij maken en de manier waarop wij tot die keuzes komen, bepalen of de som van alle dagen leidt tot een vormeloze massa of tot iets wat lijkt op een kunstwerk."

"Emoties verwijzen naar de innerlijke toestand van ons bewustzijn. Negatieve emoties als verdriet, angst of verveling leiden tot een 'psychische entropie', een toestand waarin wij onze aandacht niet effectief kunnen gebruiken voor externe taken omdat wij die nodig hebben voor het herstel van een innerlijke subjectieve orde. Positieve emoties als geluk, kracht of alertheid zijn toestanden van 'psychische negentropie' omdat wij geen aandacht hoeven te schenken aan emoties als zelfmedelijden en niet hoeven te piekeren over een probleem, zodat wij onze geestelijke energie onbelemmerd kunnen laten stromen in de richting van de gedachte of handeling waarin wij energie willen steken."

"Wanneer wij ervoor gekozen hebben onze energie in een bepaalde taak te steken, is er sprake van een zogenoemde intentie, een doel dat wij ons hebben gesteld. Hoe lang en hoe intensief wij aan dat doel werken, is een kwestie van motivatie. Daarom zijn onze intenties, doelen en motivatie ook manifestaties van psychische negentropie. Ze geven richting aan onze geestelijke energie, stellen prioriteiten en creëren op die manier orde in ons bewustzijn. Zonder intenties, doelen en motivatie worden de geestelijke processen volkomen willekeurig. Dan zal het niet lang duren voordat onze gevoelens worden meegesleurd in een neerwaartse spiraal."

Csikszentmihalyi maakt onderscheid tussen dingen die we willen doen, dingen die we moeten doen en dingen die we doen omdat we niets beters te doen hebben. "[M]ensen [voelen] zich het beste wanneer zij energie steken in vrijwillige bezigheden, maar dat ze zich niet het slechtste voelen wanneer ze met verplichte taken bezig zijn. De psychische entropie is het grootst wanneer iemand iets doet omdat hij niets beters te doen heeft. Dus zowel een activiteit gebaseerd op intrinsieke motivatie (iets willen doen) als een activiteit gebaseerd op extrinsieke motivatie (iets moeten doen) verdient de voorkeur boven een activiteit die gebaseerd is op een gebrek aan andere activiteiten en die niet gepaard gaat met een doel waarop de aandacht gericht kan worden. Het grote deel van het leven dat door veel mensen als ongemotiveerd wordt ervaren, is dus zeker voor verbetering vatbaar."

"Intenties geven de geestelijke energie richting op de korte termijn, terwijl doelen voornamelijk voor de lange termijn zijn. Uiteindelijk zijn het de doelen waarnaar wij streven die onze persoonlijkheid vormgeven. Het onderscheid tussen Moeder Theresa en Madonna de zangeres wordt gevormd door de doelen waarop zij hun aandacht hebben gericht. Zonder een consistente verzameling van doelen is het moeilijk een coherent ik te ontwikkelen. Men schept orde in zijn bewustzijn door de investering van geestelijke energie volgens een vast patroon, dat bepaald wordt door de doelen die men stelt. Deze orde, die zich manifesteert in de voorspelbare handelingen, emoties en keuzes, wordt na verloop van tijd herkenbaar als een min of meer uniek 'zelf'.

"Om onze mentale activiteit ten volste te benutten, dienen wij ons goed te concentreren. Zonder concentratie verkeert het bewustzijn in een toestand van chaos. De normale toestand van het bewustzijn is een warboel van informatie-eenheden: willekeurige gedachten vliegen wild door elkaar, in plaats van netjes geordend te zijn in een logische keten van causaliteit. Onze gedachten zullen zich verspreiden zonder dat er ooit een conclusie wordt bereikt, tenzij wij ons concentreren. (...) Concentratie vereist een grote inspanning wanneer er een strijd moet worden aangegaan met de overheersende emoties en motivaties."

Volgens Csikszentmihalyi voelen we "zelden de rust die zich manifesteert wanneer hart, wil en verstand op dezelfde lijn zitten. Tegenstrijdige verlangens, intenties en gedachten voeren een gevecht in ons bewustzijn en wij slagen er maar niet in om de vrede te bewaren."

Csikszentmihalyi beschrijft flow-ervaringen als díe momenten waarop onze aandacht volledig door iets wordt opgeslokt, gekenmerkt worden door het feit dat ons bewustzijn wordt gevuld met ervaringen en dat die ervaringen in harmonie met elkaar zijn; onze gevoelens, verlangens en gedachten zijn in harmonie. De metafoor van 'flow' (stroom) staat voor de moeiteloze inspanning die je voelt op de momenten die je als beste in je leven ervaart; alles gaat vanzelf.

"Flow doet zich meestal voor wanneer iemand een duidelijk doel voor ogen heeft. Deze doelen stellen je in staat te handelen zonder dat je je hoeft af te vragen waarom en hoe je die handelingen verricht. Je bevindt je tijdelijk in een op zichzelf staande wereld waar alles zwart-wit is." "Om flow te ervaren, kunnen we beter duidelijke doelen hebben - niet omdat deze doelen op zich belangrijk zijn, maar omdat wij ons zonder een doel voor ogen moeilijk kunnen concentreren en makkelijker laten afleiden. Een bergbeklimmer wil de top van een berg bereiken omdat dit doel het mogelijk maakt om de ervaring van het klimmen te hebben, niet omdat hij of zij een diep verlangen koestert om die top te bereiken. Zonder die top zou het klimmen een zinloze onderneming zijn die de klimmer uiteindelijk een rusteloos en apatisch gevoel geeft."

Een ander kenmerk van flow-activiteiten is dat ze onmiddellijk feedback verschaffen. Ze maken duidelijk hoe het gaat. Na elke handeling kun je constateren of je situatie al of niet verbeterd is. (...) Op het werk of thuis kunnen we lange tijd onwetend zijn van onze prestaties of fouten, maar in flow komen we daar meestal snel achter."

"Flow doet zich doorgaans voor wanneer iemand zijn vaardigheden volledig moet benutten om een bezigheid te volbrengen die hij maar net aankan. Optimale ervaringen komen vaak voort uit activiteiten waar het vermogen in evenwicht is met de mogelijkheid tot handelen. Als de uitdaging te groot is, raakt men al snel gefrustreerd, wordt men ongerust en uiteindelijk angstig. Als de uitdaging te klein is, zal dat in eerste instantie leiden tot ontspanning, maar uiteindelijk tot verveling. Als de uitdaging en de benodigde vaardigheden onder ons niveau liggen, zullen wij ons apatisch gaan voelen. Maar wanneer wij geconfronteerd worden met een grote uitdaging waarvoor wij al onze vaardigheden moeten benutten, is de kans groot dat wij dermate betrokken raken bij onze activiteit dat we in flow raken.

"Wanneer de doelen duidelijk zijn, de feedback relevant is en de uitdagingen in evenwicht zijn met de vaardigheden, wordt onze aandacht geordend en volledig in de activiteit gestoken. Omdat er een volledig beroep wordt gedaan op de geestelijke energie, is iemand die in flow verkeert voor honderd procent geconcentreerd. In zijn bewustzijn is geen ruimte voor afleidende gedachten of irrelevante gevoelens. Het zelfbewustzijn verdwijnt naar de achtergrond, maar iemand voelt zich sterker dan normaal. Het besef van tijd raakt in de war: uren lijken voorbij te vliegen. Wanneer ons zijn volledig opgaat in de werkingen van lichaam en geest, wordt de activiteit waarmee wij op dat moment bezig zijn een doel op zich - leven op zichwordt de rechtvaardiging van het bestaan. In de harmonieuze gerichtheid van de lichamelijke en geestelijke energie, krijgt het leven zijn ware gestalte. (...) Het is niet zozeer het geluk, maar juist deze volledige betrokkenheid die wij ervaren wanneer wij in flow verkeren die ervoor zorgt dat ons leven bijzonder wordt. Wanneer wij in flow zijn, zijn we niet gelukkig, want om ons geluk te ervaren moeten wij ons concentreren op onze innerlijke toestand en dus niet op de activiteiten waarin wij op dat moment verwikkeld zijn. (...) Pas nadat [wij ons] werk hebben verricht, kunnen [we] terugkijken op wat er gebeurd is en kunnen [we ons] laten overspoelen door de schitterende ervaring - op dat moment, achteraf dus, zijn [wij] gelukkikg."

Csikszentmihalyi maakt onderscheid tussen twee typen persoonlijkheden:

1. Autotelische persoonlijkheid: gemotiveerd door een intern doel

2. Exotelische persoonlijkheid: gemotiveerd door een extern doel

"'Autotelisch' is een woord dat is samengesteld uit twee Griekse woorden: auto (zelf) en telos (doel). Een autotelische activiteit verrichten wij om die activiteit zelf, de ervaring is het voornaamste doel. Een autotelische persoonlijkheid verwijst naar een individu dat over het algemeen dingen doet omwille van die activiteit zelf, niet m in de toekomst een of ander extern doel te bereiken. Een autotelische persoonlijkheid heeft weinig behoefte aan materiële bezittingen, vermaak, luxe, macht of roem omdat hij of zij zoveel bevrediging haalt uit zijn of haar bezigheden. ... [A]utotelische mensen zijn zelfstandiger en onafhankelijker omdat zij minder gemakkelijk gemanipuleerd kunnen worden door externe beloningen of sancties. Bovendien zijn zij nauwer betrokken bij de dingen om hen heen omdat zij volledig opgaan in het dagelijkse leven."

"De autotelische mens kenmerkt zich vooral door de onuitputtelijkheid van zijn geestelijke energie. Ofschoon hij evenveel aandacht heeft als ieder ander, schenkt hij meer aandacht aan de dingen die om hem heen gebeuren, valt hem meer op en is hij bereid meer aandacht te besteden aan dingen omwille van de dingen zelf, en niet omdat hij direct verwacht daar iets van terug te krijgen."

Autetelische mensen willen dingen begrijpen of vraagstukken oplossen. Volgens Csikszentmihalyi moet de interesse belangeloos zijn en niet volledig in het teken staan van de eigen belangen: "Alleen wanneer de aandacht tot op zekere hoogte losstaat van de persoonlijke doelen en ambities, hebben wij de mogelijkheid inzicht te krijgen in de werkelijkheid op zich. (...) [Z]onder een belangeloze interesse is het leven oninteressant. Er is dan geen ruimte voor verwondering, ontdekking, verrassing, voor het overstijgen van de grenzen die onze angsten en vooroordelen ons opleggen."

Volgens Csikszentmihalyi is het in theorie vrij eenvoudig om alsnog de nieuwsgierigheid en interesse te ontwikkelen, maar blijkt dit in de prakijk toch een stuk lastiger. Zijn adviezen luiden: "Ten eerste moeten wij de gewoonte ontwikkelen om bij alles wat wij doen zeer geconcentreerd te zijn, niet op de automatische piloot te werk te gaan, maar met toewijding en inzet van onze vaardigheden. Zelfs dagelijkse klusjes als afwasen, aankleden of grasmaaien leveren meer op wanneer ze benaderen met de zorg en aandacht die wij zouden besteden aan bijvoorbeeld een kunstwerk. Ten tweede moeten wij elke dag wat geestelijke energie overhevelen van klussen die wij niet leuk vinden of van passieve vrijetijdsbestedingen, naar iets wat wij nog nooit eerder deden, of iets waarvan wij genieten, maar niet vaak doen omdat het zo'n gedoe lijkt. Er zijn letterlijk miljoenen interessante dingen om te zien, te doen of te leren. Maar zij worden pas interessant op het moment dat wij aandacht aan ze schenken."

"Tijdgebrek is tegenwoordig een van de meest gehoorde klachten. Maar in veel gevallen is dit slechts een excuus. Hoeveel van onze activiteiten zijn nu echt noodzakelijk? Hoeveel van de eisen die het dagelijks leven aan ons stelt, kunnen genegeerd worden als wij wat energie steken in het stellen van prioriteren, de organisatie van ons dagelijks leven en het efficiënter indelen van al die kleine klussen die nu al onze energie opvreten? Als wij de beschikbare tijd door onze vingers laten glippen, is er inderdaad weinig meer over. Wij moeten leren zorgvuldig met onze tijd om te gaan, niet zozeer om rijk te worden of te bouwen aan een goede toekomst, maar om hier en nu van het leven te genieten."

"Wanneer wij onze aandacht beheersen, betekent dit dat wij onze ervaring beheersen, en in feite dus de kwaliteit van ons leven. Informatie bereikt alleen ons bewustzijn wanneer wij onze aandacht op haar richten. De aandacht fungeert als filter tussen de gebeurtenissen in de wereld om ons heen en onze ervaring. Het effect van geestelijk leed, een financiële strop of een onheuse bejegening is afhankelijk van de manier waarop wij daar onze aandacht aan besteden, van de hoeveelheid ruimte die wij daarvoor in ons bewustzijn beschikbaar houden. Hoe meer geestelijke energie wij steken in een pijnlijke gebeurtenis, des te meer entropie brengt die gebeurtenis teweeg in ons bewustzijn. Het is echter ook geen oplossing om die gebeurtenis te ontkennen, te onderdrukken of te verdraaien, want de informatie zal in een donkere hoek van onze geest worden opgeslagen, en het kost ontzettend veel energie om haar verspreiding te voorkomen. Het is beter om het leed recht in de ogen te kijken, het te erkennen en te respecteren, en ons vervolgens weer zo snel mogelijk te richten op de dingen waarmee wij ons wíllen bezighouden."

Bron: De weg naar flow, Mihaly Csikszentmihalyi