Leerstijl

Definitie

Alias: -

Zie ook:

• Leerstijl als mythe
• De waarheid over leerstijlen volgens Tim Slade
• (Ont)leerstijlen volgens Tesia Marshik
• 4 Leerstijlen volgens David Kolb
• Belangrijke onderwijskundige begrippen - VAK-leerstijlenmodel

Een vaak gehanteerd concept in het kader van persoonlijke strategieën is 'leerstijl'. Onder 'leerstijl' wordt dan meestal de relatief stabiele voorkeur verstaan die mensen hebben ontwikkeld voor bepaalde manieren van leren in leeromgevingen. Leerstijl verwijst naar de persoonsgebonden dimensie in de systematiek in leeractiviteiten. Bij leerstijlen wordt vaak gerefereerd aan de leerstijlen van Kolb en de brede leerstijlen van Vermunt.

Bron: Organiseren van leerwegen - strategieen in dienstverlenende organisaties, Ferd J. Van Der Krogt

Leerstijl

De leerstijl is een begrip uit de cognitieve psychologie en didactiek. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat leerstijlen daadwerkelijk bestaan.

Het is een beschrijving van attitudes en gedragingen die bepalen wat iemands voorkeurmanier van leren is. Er blijken, volgens de leerstijltheorie, immers nogal wat verschillen te bestaan in de manier waarop lerenden de leerstof verwerken. Sommigen zijn meer visueel ingesteld, anderen meer auditief. Ook de manier van studeren verschilt. Sommigen nemen de leerstof één- à tweemaal alinea per alinea grondig door. Anderen doorlopen de hele cursus eerder oppervlakkig en hernemen die dan meerdere malen. Met het beschrijven van leerstijlen hopen auteurs en onderzoekers aanknopingspunten te vinden voor studenten en docenten om leerresultaten te verbeteren. Als de docent de leerstijl van een student zou kennen zou de instructie effectiever kunnen zijn. Deze verwachtingen worden zelden waar gemaakt.

Het onderzoek naar de persoonlijke leerstijl van studenten kwam eind 20e eeuw in de aandacht met het onderzoek van David Kolb (1983) en Jan Vermunt (1992), die elk hun eigen systeem bedachten om de verschillende leerstijlen te beschrijven en in kaart te brengen. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat de meeste modellen van leerstijlen een lage betrouwbaarheid, een magere validiteit en een verwaarloosbaar effect op de instructie hebben. Ondanks dat herhaald onderzoek laat zien dat er geen empirische bewijs bestaat voor de leerstijltheorieën, wordt er enkele decennia nadat de theorie is opgeworpen nog steeds veelvuldig onderzoek naar gedaan.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Leerstijl

Leerstijl

Vermunt omschrijft het begrip leerstijl als: ‘een samenhangend geheel van leerstrategieën, leermodellen en leeroriëntatie, dat kenmerkend is voor een lerende in een bepaalde periode’.
Vermunt onderscheidt vier leerstijlen:

(1) De betekenisvolle leerstijl. Een leerling met deze stijl is op zoek naar inzicht en samenhang.

(2) De toepassingsgerichte leerstijl. Een leerling met deze stijl concretiseert veel en zoekt voorbeelden.

(3) De reproductiegerichte leerstijl. Een leerling met deze stijl doet alles stapsgewijs. Hij herhaalt en memoriseert veel.

(4) De ongerichte leerstijl. In dit geval weet de leerling niet op welke manier hij leert. Deze leerlingen zijn vaak stuurloos en nauwelijks in staat om zelfstandig te studeren.

Ook Kolb heeft vier leerstijlen benoemd:

(1) De divergente leerstijl. Een leerling met deze stijl is een beschouwer. Hij heeft een rijk voorstellingsvermogen, veel fantasie en creativiteit.

(2) De assimilerende leerstijl. Een leerling met deze stijl is een denker. Hij zoekt naar samenhang.

(3) De convergente leerstijl. Een leerling met deze stijl is een beslisser. Hij werkt planmatig.

(4) De uitvoerende leerstijl. Een leerling met deze stijl is een doener. Hij is praktisch ingesteld.

Kritiek op definitie leerstijl

Er is veel kritiek op deze theorie, het begrip leerstijl wordt gezien als veelvoorkomende neuromythe. Jelle Jolles e.a. schrijven hierover: 'Bijna alle leraren (96 %) die in het onderzoek betrokken waren, dachten dat de leerprestaties van kinderen zouden verbeteren als de leerlingen worden onderwezen in de leerstijl van hun voorkeur. Dit is echter niet juist. Wat wel klopt, is dat visuele, auditieve en kinesthetische informatie in verschillende delen van het brein wordt verwerkt. Echter, deze structuren zijn allemaal met elkaar verbonden. Informatie vanuit verschillende sensorische modaliteiten wordt continu met elkaar uitgewisseld. Daarom is het incorrect om aan te nemen dat slechts één sensorische modaliteit betrokken is bij de informatieverwerking. Nog sterker: het is aannemelijk dat de ontwikkeling erbij gebaat is dat alle sensorische modaliteiten worden gestimuleerd.'

Ook Paul Kirschner ageert tegen de definitie van leerstijlen. Hij formuleert een eigen definitie van leerstijlen: "Verschillende leerlingen reageren op een verschillende manier op verschillende dingen en een goede leerkracht weet hoe hij of zij het best kan inspelen op de sterktes van de leerling om te compenseren voor de zwaktes, net als een goede chef."

Bron: https://wij-leren.nl/leerstijl.php

A learning style is a preference for consuming information in a particular medium or format.

Knowing that underscores the problem with attempting to tailor instruction to learning styles. The best format for presenting eLearning content has far less to do with hard-and-fast learner preferences than with the substance of the content, learners’ existing knowledge, and the circumstances under which learners will consume and use the eLearning and the information it conveys.

Proponents of learning styles would have instructional designers, teachers, and learners themselves believe that tailoring eLearning to each learner’s intrinsic learning style will improve engagement and results. Unfortunately, the evidence isn’t there.

Bron: Let Content, Not “Learning Styles,” Determine eLearning Format, Pamela Hogle

Belief in the effectiveness of matching instructional approaches to “learning styles” persists despite a preponderance of evidence showing no relationship between teaching to learning styles, and learning outcomes. Well, that is not entirely accurate: Some studies have shown a negative effect, in which attempts to cater to some defined learning style actually harm learning. In addition to offering ideas for why many find the idea of learning styles so appealing, this report reviews the research literature on learning styles, offering recaps of several often-cited studies. In the aggregate, researchers have recommended that time and energy would be better spent matching instructional approach to content and type of material being taught rather than to any perceived individual preference or “style.”


Bron: The truth about teaching to learning styles, and what to do instead?, Jane Bozarth

Leerstijlen (Kolb)

Verschillende stijlen of manieren van leren.

De vier soorten leerstijlen zijn:
— De divergerende leerstijl: deze stijl sluit aan bij de dromers of beschouwers. Ze leren vooral vanuit concrete ervaringen en door hierover te reflecteren en na te denken. Ze hebben meer interesse in mensen dan in dingen en zijn goed in het brainstormen. Ze komen vaak moeilijk tot besluiten.

— De assimilerende leerstijl: deze stijl sluit aan bij de denkers. Ze houden van schema's en structuren en zijn vooral gericht op het inductief redeneren. Ze zijn vaak weinig gericht op het praktische nut.
— De convergerende leerstijl: deze stijl sluit aan bij de beslissers. Ze verkiezen abstractheid en actief experimenteren. Bij hen ligt de nadruk op het praktisch toepassen van inzicht en kennis. Ze zijn vooral taakgericht.

— De accommoderende leerstijl: deze stijl sluit aan bij de doeners. Ze houden van concrete ervaringen en actief experimenteren. De nadruk bij hen ligt op het uitproberen van de dingen. Ze leren vooral via de trial en error-methode (vallen en opstaan).

Afhankelijk van de situatie waarin men zich bevindt, zal de ene leerstijl meer voordeel opbrengen dan de andere leerstijl. We kunnen niet zeggen dat de ene leerstijl beter is dan de andere. Daarnaast is een leerstijl geen stabiel gegeven, maar sterk contextafhankelijk. We moeten hier dus oordeelkundig mee omspringen.

Bron: Handwoordenboek Basisonderwijs - Karl Baert, Sofie Bamelis, Hadewych Coppens & Annemie Desoete