Agile Scrum handboek
Nader K. Rad & Frank Turley

Bij Bol.com | Managementboek

Maarten Kleijne & Liliane van Lier beschrijvingen in hun boek Hoe het leren stroomt het belang van de drie hoofddimensies: voelen ('hart'), denken ('hoofd') en doen ('handen') bij het onderwijzen van competenties:

De driedimensionaliteit

Het traditionele onderwijs was vooral gericht op de twee dimensies 'kennen' en 'kunnen', met als fysieke equivalenten 'hoofd' en 'handen'. In het competentieonderwijs komt gelukkig ook de derde dimensie weer voorzichtig in beeld, in de vorm van de beroepshouding ('hart').

Voor jongeren is het samengaan van de drie dimensies hart, hoofd en handen essentieel.

(...)

Het hart-hoofd-handen-principe sluit nauw aan bij het basisfundament van competentieonderwijs:

Hart - voelen - houding: wie ben je als mens en hoe ga je verder?

Hoofd - denken - kennis: wat weet je al en wat moet je nog bijleren?

Handen - doen - vaardigheden: wat kun je al en wat moet je nog bijleren?

Bron: Hoe het leren stroomt, Maarten Kleijne & Liliane van Lier

In het boek 50 psychologische klassiekers wordt ingegaan op de Rationeel Emotieve Therapie (RET) van Albert Ellis & Robert A. Harper:

[Het boek A guide to rational living] bracht een nieuwe vorm van psychologie onder de aandacht, de 'rationeel emotieve therapie' (RET). Het zette zich af tegen tientallen jaren orthodoxe freudiaanse psychoanalyse en ontketende een revolutie in de psychologie. De RET zegt dat iemoties niet het resultaat zijn van onderdrukte verlangens en behoeftes, zoals Freud beweert, maar dat ze direct het gevolg zijn van onze gedachten, ideeën, houdingen en overtuigingen. Niet het mysterieuze onderbewuste heeft de meeste invloed op ons psychologisch welzijn, maar de eentonige beweringen die we dagelijks tegen onszelf zeggen. Bij elkaar representeren ze onze levensfilosofie. En die is vrij gemakkelijk te veranderen als we bereid zijn om dat we gewoonlijk tegen onszelf zeggen te veranderen.

Je innerlijke dialoog onder de loep

Mensen zijn taalscheppende wezens, aldus Albert Ellis en Robert A. Harper. We hebben de neiging onze emoties en ideeën in woorden en zinnen tot uitdrukking te brengen. Heel doelmatig worden dat onze gedachten en emoties. Om die reden zijn we in wezen de dingen die we tegen onszelf zeggen. Voor elke vorm van persoonlijke verandering is het daarom nodig dat we eerst onze innerlijke gesprekken onder de loep nemen. Bewijzen die ons een dienst of werken ze ondermijnend?

Het doel van taaltherapie is om de 'fouten in de logica' bloot te leggen van wat mensen voor waar aannemen. Als u zich bijvoorbeeld heel angstig of overbezorgd voelt, wordt u gevraagd om de allereerste gedachte te achterhalen die voorafging aan de reeks gedachten die uiteindelijke geleid heeft tot uw huidige angstgevoelens. Steevast zeggen we dingen tegen onszelf als 'het is vreselijk als ...' en 'het is verschrikkelijk dat ik ...'. Op dat punt moet u ingrijpen en uzelf afvragen waarom het zo verschrikkelijk is als dit of dat gebeurt, en of uw huidige situatie echt zo slecht is als u beweert. En als dat zo is, duurt die situatie dan eeuwig voort?

Uzelf op deze manier bevragen lijkt in het begin wat onnozel, maar door het te doen, begint u te begrijpen hoezeer uw innerlijke dialogen uw leven bepalen. Immers, als we een bepaald voorval 'rampzalig' noemen, zal dat het vast en zeker worden. We kunnen niet anders dan voldoen aan onze innerlijke zinnen, ongeacht of ze positief, negatief of neutraal zijn.

Bron: 50 psychologische klassiekers, Tom Butler-Bowdon

Ben Kuiken introduceert in zijn boek Wie Is Hier Nu Eigenlijk De Baas? En Nog 7 Filosofische Vragen Voor Managers de Franse filosoof Jean Baudrillard om aan te geven dat je soms - met een filosofische blik - moet kiezen voor de moeilijke weg en vooral kritisch moet blijven kijken naar de werkelijkheid zoals je die ´ziet´. Volgens Baudrillard leven we steeds meer in een schijnwereld of hyperrealiteit waarbij het beeld (simulacre) de werkelijkheid vervangt en uitwist; het beeld van de werkelijkheid schuift als het ware over de 'echte' werkelijkheid heen. Volgens Baudrillard werd dit proces duidelijk zichtbaar tijdens de Eerste Golfoorlog, die - aldus Baudrillard - grotendeels via CNN en computers van het Pentago werd gevoerd en feitelijk dus helemaal niet plaatsvond.

Onze samenleving probeert met moderne technologische middelen, zoals televisie, internet en computers, de werkelijkheid steeds beter en directer weer te geven. Maar in feite, zo stelt [Jean] Baudrillard, maakt deze technologie de werkelijkheid tot simulacrum, tot een drogbeeld dat de werkelijkheid vervangt. De televisie, internet en computers produceren beelden die over de werkelijkheid heen schuiven en een nieuwe realiteit vormen, een hyperrealiteit. Ons leven wordt steeds meer bepaald door deze hyperrealiteit. We leven in real time, in een televisiewerkelijkheid, in een werkelijkheid die gemaakt wordt door computermodellen.

(...)

De filosoof maakt beslissingen eerder gecompliceerder dan eenvoudiger, doordat hij je andere gezichtspunten laat zien die bij beslissingen vaak alleen maar ballast vormen. Niet voor niets beslissen sommige managers intuïtief en binnen twee seconden. Maar dat is, zoals gezegd, het gemakkelijke antwoord.

(...)

Je kunt de betrouwbaarheid van de cijfers namelijk helemaal niet garanderen. Iedere accountant weet dat cijfers geduldig en ?exibel zijn, en zijn om te buigen in elke richting die het management maar wenst.
Maar is er dan helemaal niets waarop we nog kunnen vertrouwen? Is het proces dat maakt dat we steeds meer in een schijnwereld leven dan niet te stoppen? Volgens Baudrillard blaast de hyperrealiteit zichzelf op een gegeven moment op. Dat is eigenlijk wat we hebben zien gebeuren bij de bedrijven die ik zojuist heb genoemd. Dat bedrijven zoals Baan en Ahold bijna ten onder gaan aan een relatief kleine fout in de boekhouding bij een dochteronderneming, wijst op een implosie van de hyperrealiteit. Er zat blijkbaar heel veel ‘lucht’, heel veel schijn in. Uiteindelijk put Baudrillard hoop uit de singulariteit, een term die hij ontleent aan de kwantummechanica en die voor hem staat voor kleinschaligheid, voor alles wat afwijkt van de universele norm. Op dezelfde manier zou de manager hoop kunnen putten uit de reacties op de globalisering en de schaalvergroting in het
bedrijfsleven, maar ook in het onderwijs en de zorg.

Bron: Wie Is Hier Nu Eigenlijk De Baas? En Nog 7 Filosofische Vragen Voor Managers, Ben Kuiken

One must learn by doing the thing; for though you think you know it, you have no certainty, until you try.

Sophocles

Dare to Lead
Brave Work. Tough Conversations. Whole Hearts.
Brené Brown

Bij Bol.com | Managementboek

In the industrial age, leadership was a position. In the knowledge age, leadership is a choice.

Stephen R. Covey

Verspilde tijd is een van de weinige vormen van verspilling die je niet kunt recyclen.

Taiichi Ohno