Every system is perfectly designed to get the results it gets.

Arthur Jones

In het boek Prestatiesturing - doelgericht meten èn verbeteren van de bedrijfsvoering beschrijven J.W.L.H. Croonen en S.F. Oud de ProMES-methode voor het meten en sturen van prestaties:

ProMES is ontwikkeld door prof. R. Pritchard in opdracht van het Amerikaanse leger. ProMES staat voor Productivity Measureent and Enhancement System: het meten en verhogen van de productiviteit. De gedachtengang achter ProMES is dat mensen gemotiveerd worden tot het leveren van betere prestaties indien zij betrokken zijn bij het stellen van de doelen en de wijze van feedback.

Gedachtengang achter ProMES:

• Geaccepteerde 'regelkring' (geaccepteerde feedback, geaccepteerde doelen)
• Beïnvloedbare prestaties
• Consensus
• Zelfsturing

De basiskenmerken van ProMES zijn:

(1) Bottom-up ontwikkeling

In tegenstelling tot de Balanced Scorecard is ProMES bij uitstek een bottom-up aanpak: "productiviteitsverbetering van onderaf". De ontwikkeling start op de werkvloer, waarbij teams en taakgroepen zelf doelen en normen stellen. Voorop staan geaccepteerde prestatiemaatstaven en geaccepteerde feedback.

Consensus van managers en medewerkers is een sleutelwoord bij de ontwikkeling van dit type prestatiesturing.

(2) Weging van prestaties

Een bijzonder element van ProMES is dat de verschillende prestatiemaatstaven onderling gewogen worden. Het realiseren van afgesproken levertijd kan bijvoorbeeld twee maal zo zwaar worden gewogen als het foutloos produceren. Door deze weging van maatstaven is het bij ProMES mogelijk verschillende indicatoren om te rekenen tot één waarde, één cijfer, voor de totale prestatie van een organisatie-eenheid.

(3) Systematische feedback

Bij ProMES neemt de feedback een zeer centrale plaats in, en geldt als motivatiemiddel bij uitstek voor prestatieverbetering. Centraal staat het werkoverleg waarin de resultaten periodiek worden besproken. Deze bespreking vormt dan weer de start voor verbeterprojecten.

Bron: Prestatiesturing - doelgericht meten èn verbeteren van de bedrijfsvoering beschrijven, J.W.L.H. Croonen & S.F. Oud

Standards aren’t meant to constrict you… it’s meant to help see abnormality.

Tracey Richardson

<werk in uitvoering>

Zaak

Samenhangende hoeveelheid werk met een duidelijke aanleiding en een duidelijk eindresultaat, waarvan kwaliteit en doorlooptijd bewaakt moet worden.

Zaakgericht werken is een manier van werken die zich richt op het goed en transparant afhandelen van ‘zaken.’

Het concept van zaakgericht werken legt een frame van statusovergangen over de processen heen. Hierdoor staat de essentie van zaakgericht werken grotendeels los van de inrichting van het proces. De enige eisen die gesteld worden zijn dat het proces een begin en een einde kent en dat het proces kan worden ingedeeld naar processtappen met een statusovergang als markering tussen de ene en de volgende processtap.

De statusovergangen van een zaak of zaaktype vormen het frame dat voor zaakgericht werken over het proces wordt gelegd. Vaak zal het 'zetten' van de eerste status (status bereikt en minimaal de datum waarop dat gebeurt) min of meer samenvallen met het moment waarop de zaak wordt geregistreerd en dus in administratieve zin start. Eerder is per definitie niet mogelijk. Daarom zal bij dienstverleningsprocessen de status 'aanvraag ontvangen' vaak de eerste status zijn.

Elke zaak heeft een inhoudelijk (eind)resultaat. Het eindresultaat van een zaak is met name van belang voor het archiveren van de zaak. Het resultaattype bepaalt mede hoe lang het bijbehorende gearchiveerde zaakdossier moet worden bewaard.

https://www.noraonline.nl/wiki/Het_basisconcept_van_Zaakgericht_Werken

Het stamdiagram (of steel-met-bladerendiagram of stam-en-blad-diagram of boomdiagram); Engels: stem-and-leaf plot wordt gebruikt om gegevens te rangordenen en tegelijkertijd een indruk te krijgen van de vorm van de frequentieverdeling.

(...)

Wanneer je de figuur een kwartslag kantelt, ontstaat hetzelfde beeld als je zou verkrijgen wanneer je deze gegevens zou weergeven in een histogram met een klassenbreedte.

Stengel – en bladdiagram

Met een stengelblad diagram kan men de gegevens op een overzichtelijke manier presenteren en gemakkelijk aflezen in welke groep (stengel) de meeste gegevens voorkomen (blad). [Bovenstaand] voorbeeldje is de leeftijd van een groep personen. Hier vormen de tientallen van de leeftijd de stengel en de eenheden de bladeren.

Bron:

• Statistiek in woorden, Anke Slotboom
• Statistische gegevens, centrum- en spreidingsmaten en grafische voorstellingen van statistische gegevens

Congruent zijn is de basis van de IK-ologie. Wat je moet leren is wat jou congruent maakt. Daar moet je als eerste mee aan de slag. Congruentie is voor iedereen bereikbaar. Het is de situatie waarin

PASSIE én TALENT een OPTIMALE VERSMELTING kennen

(...)

Een grote groep mensen, op alle denkbare werk- en opleidingsniveaus, doet dingen die:

• ze eigenlijk niet willen (mismatch op mission)
• niet bij hun persoonlijkheid passen (mismatch op character)
• boven of onder hun competentieniveau liggen (mismatch op competence)

Als het op een of meer van deze drie punten niet klopt, dan kost dat energie. Dat heet incongruentie.

De grote vraag is waarom zoveel mensen niet in hun energie staat. Waarom is dat zo moeilijk? Mensen voelen wel dat er iets schuurt, maar in actie komen... ho maar. Een belangrijke reden hiervoor is het feit dat we experts zijn geworden in het survivallen. We hebben voor onszelf verschillende technieken ontwikkeld waarmee we onszelf voor de gek houden en verder klunen. Ik heb drie overlevingstechnieken ontdekt waarin mensen zich ontpoppen tot ware struisvogels.

Overlevingstechnieken

(1) Surrogaatgeluk: je bent niet helemaal happy met wat het leven tot nu toe heeft gebracht, maar je vult je tekort aan energie in het weekend aan met [andere dingen].

(2) Cognitieve dissonantie: het voelt niet helemaal lekker, maar zo slecht is het allemaal niet.

(3) Uitstelgeluk: verreweg de griezeligste groep vormen de mannen en vrouwen die erin berusten dat 'naast' je energie leven er gewoon bij hoort. Van die mensen die zeggen: 'Later wordt ik wel gelukkig' of 'Ik investeer nu en het echte genieten komt wel als ik straks klaar ben.'

(...)

Met name Deepak Chopra is zeer stellig. Hij beweert dat alle ziektebeelden, zelfs virusziekten, in de oorsprong een energieprobleem hebben. Met andere woorden: ze worden veroorzaakt door onbalans tussen lichaam en geest. Deze onbalans veroorzaakt uitputting van de energiebalans. Eerst raakt je energie op, dan dondert je immuniteitssysteem langzaam omver en vervolgens breekt jouw ketting bij jouw zwakste schakel.

(...)

Het verhaal van de kikker in de pan

Als je een kikker in een pan met heet water gooit, springt hij er onmiddellijk weer uit. Zet je echter een kikker in een pan met koud water en warm je dit langzaam op, dan blijft hij zitten totdat hij letterlijk doodgekookt is. De kikker merkt namelijk niet dat het water warmer wordt, omdat het geleidelijk gaat. De kikker realiseert zich dus niet dat de situatie steeds gevaarlijker wordt. Met één sprong kan hij zichzelf redden... en als er iets is wat kikkers goed kunnen, dan is het wel springen. Maar hij springt niet.

(...)

Hulp van Einstein

Einstein zei het al: 'Er is energie in overvloed.' Het gaat erom dat je de aanwezig energie goed gebruikt. ... Einstein formuleerde in het begin van de vorige eeuw al de ultieme energiewet:

E = mc²

Los van de natuurkundige belangen, gaat deze wet ook op voor je persoonlijke ernergiedepot:

Energie = Mission x Character x Competences

Energie = weten wat je wilt (mission) x weten wie je bent (character) x weten wat je kunt (competences).

(...)

De kwispelcheck

De meest zuivere manier om jezelf te leren snappen werkt via je staart. 'Wat nu weer? Ik heb helemaal geen staart!' Kwispelen is een leuke manier om positieve energie voor te stellen. Stel jezelf bij al je activiteiten de volgende drie energiecontrolevragen:

• Hoe leef ik ergens naartoe?
• Hoe voel ik me tijdens de activiteit?
• Hoe voel ik me achteraf?

Hoe staat jouw staart voor, tijdens en na de dingen die je doet gedurende de dag? Staat-ie hoog en fier te draaien van geluk? Waggelt-ie halfhoog in flauwe cirkeltjes? Of hangt-ie krom tussen je benen? He staat je staart als je opstaat? En als je naar bed gaat? Je staart beweegt de hele dag, probeer je daar eens bewust van te worden.

Bron: Ik/wij - wie ben ik, wat wil je en hoe bereik je dat, Remco Claassen

Doubt kills more dreams than failure ever will.

Suzy Kassem

Op het kwaliteitsplatform Sigmaonline beschrijft Arend Oosterhoorn in het artikel Kwaliteitsinstrument: Weergeven van verhoudingen het (beschrijvende) statistische instrument van het watervaldiagram:

[H]et weergeven van verhoudingen [is een veel] gehanteerde grafische toepassing ...

Door het beschouwen van de waarden van bepaalde kenmerken vergeleken over verschillende categorieën, kun je verschillen zien. Deze leiden dan weer tot vragen, hetgeen het leerproces aanstuurt.

Het gaat bij dergelijke vergelijkingen altijd om een bepaald kenmerk (zoals aantal afkeur, gemiddeld aantal ligdagen, voorraadwaarde, gemiddelde leeftijd, etc.) onderverdeeld naar een bepaalde categorische variabele (productgroep, afdeling, categorie van verblijftijden, doelgroep, etc.).

Er is nog wel een handige indeling te maken tussen deze weergaven. Het kan gaan om delen van een geheel, zoals de verhouding tussen de verschillende typen afkeur, waarbij het totaal ook 100% van alle afkeur is. Maar als je kijkt naar de verhouding van het aantal ligdagen per afdeling, dan kun je niet zeggen dat de som daarvan ook alle ligdagen zijn, dan is er geen 100% op te delen.

Als we het totaal opdelen in verschillende categorieën, is een taartdiagram geschikt. Het moet dan wel gaan om een enkelvoudige categorische variabele. Je zou de verhoudingen ook kunnen weergeven door een kolomdiagram, dan benadruk je onderlinge verhoudingen zonder aandacht voor het totaal.

Wat nu als je de indeling hebt via twee categorische variabelen? Je kunt dan je toevlucht nemen tot een gestapeld staafdiagram, waardoor je op de categorie-as de ene variabele weergeeft en in de verdeling van de staven de tweede. Dat maakt echter de inschatting van de verschillen van de tweede categorische variabele lastig. Het is moeilijk om de categorieën in het midden van de staaf te vergelijken. Beter is het om dan twee aparte grafieken te maken. Als je die vergelijkbaar wilt houden, zorg dan wel dat de schaalverdeling op de Y-as hetzelfde is.

(...)

Een andere vorm is het watervaldiagram. Het lijkt op een Pareto-diagram, alhoewel bij een waterval-diagram de verhoudingen niet in een bepaalde volgorde hoeven te staan. ... Het totaal hoeft niet per se in de grafiek te staan. Dat is raadzaam dat wel te doen, om te benadrukken dat de losse delen onderdeel zijn van een geheel. ...

Hoe construeer je een waterval-diagram?

Benoem de categorieën en zet daarbij de waarde van het kenmerk waar het over gaat. Als je het totaal wilt laten zien, tel dan alle waarden bij elkaar op onder de rij met waarden. Laat tussen de namen en de waarden een blanco kolom. Zet nu in deze tussenliggende kolom op de eerste regel een 0 en op iedere volgende regel de som van de waarden (die in de kolom daarnaast staan) tot en met de voorgaande regel. Doe dit voor alle regels waar een categorienaam staat, maar niet voor de regel van het totaal.

Maak nu een gestapeld kolomdiagram waarbij dus twee variabelen grafisch worden weergegeven. Je ziet nu ook de berekende waarden. Selecteer deze reeks, haal de opvulling en de rand weg. Daarmee verdwijnt de grafische weergave van de berekende waarden en ‘hangen’ de waarden van de kenmerken in de grafiek. Eventueel kun je de grafieklabels toevoegen zodat je niet alleen de grafische voorstelling hebt, maar ook nog de waarden.

Deze grafiek is heel nuttig bij bijvoorbeeld de verhouding tussen de voorraadwaarden over verschillende categorieën van aantal dagen dat ze in de voorraad liggen of bij het visualiseren van de doorlooptijden per bewerkingscentrum.

Zie ook: Watervaldiagram voor dummies

Bron: Kwaliteitsinstrument: Weergeven van verhoudingen, Arend Oosterhoorn

In De kleine geschiedenis van Haarlem voor dummies wordt het onstaan van Haarlem beschreven

Haarlem is ooit ontstaan op een zandrug. Die zandrug is er nog steeds, verborgen onder de ophogingen die in de loop der eeuwen hebben plaatsgevonden ten gevolge van bebouwing en beplanting.

Drassig Holland

Gedurende de laatste ijstijd, meer dan 10.000 jaar geleden, was er tussen Nederland en Engeland een laagvlakte, een toendra. Na de ijstijd warmde de aarde genoeg op om die hele laagvlakte tot en met Drenthe, de Utrechtse heuvelru en Oost-Brabant onder water te laten lopen. Daarna werd het weer wat kouder en trok de zee zich terug.

Wind en zee zorgden samen voor het ontstaan van duinen, zodat er drie zandruggen ontstonden: één ten oosten van Haarlem waarop Spaarndam ligt, een tweede tussen Egmond en Den Haag waarop Haarlem en Heemstede zijn gebouwd en een derde ten westen van Haarlem, met daarop de dorpen Santpoort, Bloemendaal, Overveen, Lisse en Hillegom.

Langzamerhand sloten de duinen de hele Nederlandse kust af, op een paar riviermonden na. Er ontstond een binnenmeer, genaamd het Almere, dat later de Zuiderzee werd, onder ander als gevolg van de Sint-Luciavloed (stormvloed van 1287).

In de tijd voordat de Sint-Luciavloed toesloeg, slibden de gebieden tussen de zandruggen dicht. Mede door het zoeter worden van het water kwam er in die moerassige gebieden vegetatie, zoals riet en veenmos. De vegetatieresten hoopten zich op de bodem van de moerassen op, gingen rotten en in de eeuwen daarna ontstonden veenpakketten tussen de zandruggen.

Het regenwater dat door het veen werd opgevangen, werd via veenriviertjes afgevoerd en kwam uiteindelijk in de zee terecht. Het Spaarne was zo'n veenrivier, die het Haarlemmer Meer verbond met het IJ, dat toen nog in open verbinding met de zee stond.

Doorgaande routes langs deze drassige gebieden van Holland liepen alleen maar over het strand of over de zandruggen. Wilde je van het strand naar het binnenland, dan wat dat niet eenvoudig, want tussen het stand en de volgende zandrug lag een gebied met dichte begroeiing van doornenstruiken, eikenhakhout en elzen.

Als je van het zuiden naar het noorden wilde - of omgekeerd - dan kon dat het gemakkelijkst over de zandruggen, die immers in dezelfde richting lagen. Zo ontstond een zandweg tussen Den Haag en Egmond. Deze zandweg werd al in de prehistorie door nomadische groepen gebruikt, en in later eeuwen door de Romeinse legers. Hun wegen werden aangeduid met de term heerweg (heer, vroeger geschreven als heir, betekent leger).

Daar waar deze heerweg vlak bij het Spaarne kwam, ontstond een nederzetting. Omdat deze plek tevens het smalste stukje van de zandrug is, was het ook een ideale plek voor de graven van Holland om er een vesting te bouwen. Zo konden ze de toegang tot hun gebied controleren. Uiteraard was het ook een ideale plaats om tol te heffen aan passerende schepen. Dit zijn de factoren die tot het ontstaan van Haarlem geleid hebben. Overigens kwam de tol later, toen de doorgang naar het IJ door een dam met sluit werd afgeloten, bij Spaarndam te liggen.

De Heerweg

Haarlemse delen van de heerweg heten nu Wagenweg, Houtplein, een klein stukje Grote Houtstraat, Gierstraat, Koningsstraat, Barteljorisstraat, Kruisweg en Schoterweg. De aansluiting van de Kruisweg op de Schoterweg is in de zeventiende eeuwe verdwenen door de aanleg van het Statenbolwerk.

Bron: De kleine geschiedenis van Haarlem voor dummies

Be like water making its way through cracks. Do not be assertive, but adjust to the object, and you shall find a way round or through it. If nothing within you stays rigid, outward things will disclose themselves.

Bruce Lee