Not everything that is faced can be changed, but nothing can be changed until it is faced.

Lucille Ball

Analyse van bedrijfsprocessen
Een toepassing van denken in systemen
Marylse in 't Veld, Bé Slatius

Bij Bol.com | Managementboek

We don't see things as they are, we see them as we are.

Anais Nin

Volgens Ben Kuiken zijn de theorieën van Frederick Taylor over wetenschappelijk management (Scientific Management) nu wel uitgewerkt. De belangrijkste stelling van Taylor dat de simpele werkman de begeleiding nodig heeft van de intelligentere, hoger opgeleide manager, is komen te vervallen. Verder is ook Taylor's pleidooi voor arbeidsdeling (tussen werkman en manager en werkmannen onderling) achterhaald, omdat hierbij geen rekening wordt gehouden met de menselijke behoefte om zich te ontwikkelen en nieuwe dingen te leren.

In de woorden van Ben Kuiken: "Mensen zijn geen machines die je dag in dag uit hetzelfde trucje kunt laten doen, want dan stompen ze af. Mensen hebben bovendien behoefte aan zin: een idee waar het leven en werk toe dient en wat hun bijdrage is aan het grotere geheel. Als je taken heel erg opsplitst en iedereen slechts een deeltaakje geeft, raakt de werknemer het zicht kwijt op zijn individuele bijdrage aan dat geheel."

Het - aldus Kuiken - grootste bezwaar tegen Taylor is "het idee dat de manager de werkman intensief moet begeleiden bij het verrichten van zijn taken. Hij plant de werkzaamheden heel precies en tot op de minuut nauwkeurig en geeft de werkman zeer specifieke instructies over de manier waarop deze ze dient uit te voeren. Het grote nadeel hiervan is dat die werkman zelf niet meer hoeft na te denken. Sterker nog: hij mág zelf niet meer nadenken, want dat doet de manager voor hem."

Een manager heeft volgens Kuiken in een organisatie wel een functie, maar omdat taken tegenwoordig zo complex zijn geworden, is het de vraag of de manager qua kennis en ervaring dé aangewezen persoon is om deze in goede banen te leiden.

Bron: De laatste manager, Ben Kuiken

If you are not willing to risk the unusual, you will have to settle for the ordinary.

Jim Rohn

In zin boek De laatste manager noemt Ben Kuiken geldzucht als één van de symptomen, waarom de organisaties zoals wij die kennen hun langste tijd hebben gehad.

Volgens Ben Kuiken (zich baserend op onderzoek van Kilian Wawoe; een bankier die promoveerde op bonussen) hebben bonussen een corrumperend effect en zouden ze moeten worden afgeschaft. Wawoe stelt dat overal waar werknemers een wortel wordt voorgehouden een botsing ontstaat tussen het eigen belang en het belang van het bedrijf. Op basis van zijn onderzoek naar de effecten van beloningssystemen bij vier banken benoemt Wawoe vier problemen bij bonussen:

1. Ondoorzichtheid takenpakket: Onmogelijkheid om bij een complexe taak een deugdelijke variabele beloning op te stellen

2. Gedoe (komt er toch): bijna iedereen vindt zichzelf beter dan zijn collega's en dus vindt bijna ook iedereen dat hij of zij recht heeft op een hogere bonus

3. Transparantie: we zeggen het niet graag als iemand slecht presteert.

4. Prestatie-onafhankelijkheid: niet de prestaties blijken bepalend voor de hoogte van de bonus, maar de persoonlijkheid van de werknemer. Ondernemende, assertieve en dominante werknemers die hun eigen belang centraal stellen, weten een hogere beloning te bemachtigen.

Bron: De laatste manager, Ben Kuiken

SLA Best Practices
Bart de Best

Bij Managementboek of Bol.com

It does not matter how slowly you go as long as you do not stop.

Confucius

Don't wait. The time will never be just right.

Napoleon Hill

Ben Kuiken betoogt in zijn boek De laatste manager dat 'de organisatie zoals wij die kennen' haar langste tijd heeft gehad en dat het hoog tijd is afscheid te nemen:

"Wanneer wordt een organisatie zo groot dat de voordelen van schaalgrootte niet meer opwegen tegen de nadelen van zwaarlijvigheid? Het antwoord zal mede afhangen van de markt waarin de organisatie opereert, de kwaliteit van het management en de manier waarop zij de boel hebben georganiseerd. Het lijkt er echter op dat steeds meer organisaties lijden aan een ernstige, levensbedreigende vorm van obesitas. De symptomen zijn overduidelijk: medewerkers die massaal de grote organisaties verlaten en voor zichzelf beginnen, op zoek naar een grotere vrijheid. Hele beroepsgroepen die in opstand komen tegen wat zij noemen de 'uitholling van het vak'. Werknemers die blind de regeltjes opvolgen en zelf nauwelijks meer nadenken, waardoor er veel misgaat. Topmanagers die zichzelf enorme bonussen toekkenen en elke vorm van kritiek daarop afdoen als 'jaloers gezeur'.

Het is onontkoombaar: de organisatie zoals we die kennen, heeft haar langste tijd gehad. Zij lijdt aan verschillende symptomen, die elk afzonderlijk al bijna dodelijk zijn. Hoe lang haar doodsstrijd nog zal duren, is moeilijk te zeggen, maar het is slechts een kwestie van tijd totdat de grote, hiërarchische organisatie door haar poten zakt."

Bron: De laatste manager, Ben Kuiken