Peter Blom, bestuursvoorzitter van de Triodos Bank, doet in de Volkskrant interessante uitspraken over bankieren, beloningen en de bankcrisis.

"Triodos Bank is de witte raaf in de financiële wereld. Waar sentimenten over de kredietcrisis zich keren tegen grootmachten als ING en ABN Amro en de grote verzekeraars, profiteren Triodos Bank en ASN. Veel spaarders kiezen voor 'klein maar fijn': ze zijn de topsalarissen en miljoenenbonussen zat."

Over zijn jaarsalaris van 260.000 Euro meldt hij: "Het is veel geld, maar naar bancaire begrippen is het aan de lage kant. Hier werken zevenhonderd mannen en vrouwen. Het hoogste inkomen is achtenhalf keer zo hoog als het laagste. Daar ben ik trots op. Dat kan ik uitleggen."

"Blom ruikt de discussie aan de keukentafel, over de megalomanie van de grote jongens. Bij zijn bank geen miljoenenbonussen. Want, zegt hij, bonussen zijn de verkeerde prikkel: bankiers gaan risicovolle transacties aan om zoveel mogelijk winst te maken. 'We zijn door de ideologie van de markt in een beloningssysteem terechtgekomen waarbij het eigenbelang van de medewerker domineert. Dat is een verkeerde ontwikkeling."

"Woede is geen leitmotiv, maar als CEO kan hij zich nog altijd opwinden. Over inkomensverschillen bij voorbeeld, of als collega-bankiers zeggen: 'Kerel, wat heb jij een leuke niche gevonden!' Als je dat zegt heb je het echt niet begrepen. Ik vervul geen rol, ik zit hier om vanuit mijn ideaal de economie te verduurzamen. Dat is heel wat anders."

"Sinds de kredietcrisis lijkt Blom het morele gelijk aan zijn zijde te hebben. Hij hamert erop dat een bank een maatschappelijke functie vervult. Met kapitaal stuurt de bank de reële economie - en niet die van het 'zwevende geld' - richting duurzaamheid. In zijn visie is een bank een soort nutsbedrijf dat een relatie onderhoudt met zijn klanten. De crisis werd veroorzaakt door abstracties, door risicovolle beleggingen, door transacties waarbij maar één belang voor ogen stond: de winst voor de aandeelhouders. In feite heerst die beperkte opvatting nog steeds. Het uitgangspunt blijft maximale winst, dat zit diep in het dna van banken. Bij enkele collega's bespeur ik een wil tot verandering, maar die wil conflicteert met het systeem, waarin het aandeelhoudersbelang voorop staat. In de VS is dat nog erger. Daar denken bankiers nog steeds dat ze God op aarde zijn. Die verdienen twee- tot driehonderd keer meer dan de gewone man. Dat is abject."

"Bankieren is niets meer of minder dan relaties onderhouden. Dat is uit het oog verloren. Het ging alleen over: ik stap in, en uit, en weer. Die eenzijdige gerichtheid op transacties is institutioneel verankerd. De banken worden erop aangesproken, maar juist aandeelhouders dringen aan op bonussen en variabele beloning. Zo kopen ze je loyaliteit."

"In Nederland zijn uit de crisis lessen getrokken. Procedures zijn aangescherpt, het toezicht op de banken is verbeterd. Volgens Blom is het niet genoeg. 'De belangrijkste vraag wordt niet gesteld: klopt het systeem nog wel? Daar wordt ook in de politiek niet over gesproken. Het valt voor de bühne niet over te brengen, het is te ingewikkeld."

"In de ideale wereld van Peter Blom worden aandeelhouders door certificering van aandelen bij banken op grotere afstand geplaatst, wordt de nutsfunctie gescheiden van zakelijke en risicovolle beleggingen en zijn banken niet langer beursgenoteerde ondernemingen."

"Voorlopig is hij roepende in de woestijn. 'Bankiers zeggen: geef ons het vertrouwen terug. De overheid antwoord met regeltjes. Iedereen snap dat dit geen oplossing is. Zolang de cultuur niet verandert, blijft alles bij het oude."

"(Blom) ziet het oude circus weer draaien'. 'De bonussen gaan omhoog, zij domineren de beslissingen. Er wordt mondiaal weer te veel geld gecreëerd. Het wachten is op de volgende implosie. Er komt nog een blikseminslag."

"(B)ankiers leven in hun eigen werkelijkheid. Er is geen fundamentele discussie over het systeem, er wordt geknokt voor het eigenbelang."

Bron: Volkskrant, 19 maart 2011