Een algemeen aanvaarde lifehack is dat multitasking niet efficiënt is (met als argument bij monotasking beter gefocused bent en geen tijd verliest bij het 'schakelen' tussen taken). In haar column "Eén voor één of meerdere tegelijkertijd" gaat Brigitte Claessens in op de vraag in hoeverre het één voor één uitvoeren van taken bij mensen past. Zij wijst in dit verband op het verschil tussen 'monochrone' en 'polychrone' individuen.

Volgens Claessens heeft een monochroon individu "een persoonlijke voorkeur om per tijdsmoment met één taak bezig te zijn zodat er onverdeelde aandacht is voor één activiteit per keer. Pas wanneer deze activiteit is afgerond, gaat hij of zij over op een volgende taak of activiteit. Een polychrone individuen daarentegen heeft een persoonlijke voorkeur om met twee of meer zaken tegelijkertijd bezig te zijn". Polychroniciteit gaat dan ook over de mate waarin iemand voorkeur heeft voor het tegelijkertijd werken aan twee of meer taken
en ervan overtuigd is dat dit de beste manier van werken is. Iemand die de voorkeur geeft aan een polochrone aanpak, zal zich niet prettig voelen bij monotasking.

Claessens raadt 'personen met een monochrone voorkeur' aan zichzelf aan te leren bij het plannen van werkzaamheden rekening te houden met verstoringen en/of ongeplande taken. De onverwachte taken of activiteiten zijn vanzelfsprekend niet vooraf in te plannen. Wél is het mogelijk hier tóch al rekening te houden met de tussenkomst onverwachte dingen. Volgens Claessens is het slim de 60:20:20-regel te hanteren. Plan niet meer dan 60% vol, maar reserveer 20% voor 'ongeplande activiteiten' (bijv. verkeerd ingeschatte tijdsbehoefte) en gebruik de resterende 20% voor 'het onverwachte' (hulpbehoefende collega). Door tijd in te plannen voor verstoringen en ongeplande taken, neemt het gevoel van controle over tijd toe.

Bron: column "Eén voor één of meerdere tegelijkertijd", Brigitte J.C. Claessens, http://www.timetraining.nl/digi_cms/23/column-2-een-voor-een-of-meerdere-tegelijker.html