Een managementproces dat de functies en activiteiten van een organisatie zowel horizontaal als verticaal afstemt op haar strategische doelstellingen. (...) Strategy deployment, ook wel bekend onder de Japanse term hoshin kanri, kan beginnen als een top-downproces op het moment dat een organisatie een Lean conversie in gang zet. Wanneer de belangrijkste doelstellingen eenmaal zijn geformuleerd, zo het zowel een top-down- als een bottom-upproces moeten worden waarin senior managers en projectteams met elkaar in dialoog gaan over de middelen en tijd die zowel beschikbaar als nodig zijn om de targets te halen. Deze dialoog wordt vaak catchball (of nemawashi) genoemd, omdat ideeën net als een bal heen en weer worden gekaatst.
Het doel is om beschikbare middelen te koppelen aan bestaande projecten, zodat alleen projecten die wenselijk, belangrijk en haalbaar zijn worden goedgekeurd. (Dit is bedoeld om te voorkomen wat in veel organisaties gebeurt: men lanceert een heleboel verbeterinitiatieven die in bepaalde delen van de organisatie populair zijn maar die niet worden afgemaakt omdat er tussen functies geen overeenstemming over bestaat en er geen middelen voor beschikbaar zijn.
Als een organisatie verder komt met haar Lean transformatie en ervaring opdoet met policy deployment, moet het proces veel meer bottom-top-bottom worden, waarbij elk deel van de organisatie voorstellen bij het senior management neerlegt om de performance te verbeteren. Een volwassen Lean organisatie kan dit proces 'strategy alignment' of 'policy management' noemen.
