In het boek De Goudmijn van Freddy Ballé en Michael Ballé bezoekt een Lean-goeroe buitendienst (Bobby Woods) de fabriek van een vriend (Philip Jenkinson) van zijn zoon (Mike Woods):

"Oké, meneer Woods, wat denkt u ervan?"

"Nou, jongen," zei mijn vader terwijl hij naar de bedrijvigheid in de fabriek keek, "ik zie je voorraden. Maar waar is je fabriek?"

"Au", zei Philip terneergeslagen.

"Bekijk het eens op deze manier," drong pa aan. "Je hebt drie grote stapels voorraden en weinig productie ertussen. (...) Wat verwacht je dan? Hier wordt veel opgeslagen en vervoerd, maar er is verder weinig actie."

"Waarom zeg je dat?" vroeg ik pa. Alles wat ik zag, was een bijenkorf vol activiteit. Het was precies wat ik van een fabriek verwachtte en ook al was ik nog nooit in een fabriek geweest, er leek niet veel mis mee te zijn.

(...)

"Nou, laat ik het zo stellen," begon pa, wat een veeg teken was dat Phil een zware teleurstelling stond te wachten. "Ik weet niet veel over jouw sector, dus ik probeer naar je bedrijfsvoering te kijken alsof ik een potentiële klant was." (...) Laten we aannemen dat ik niets begrijp van jouw hele proces. Dan maak ik me over twee dingen zorgen:

- de kwaliteit van het product en

- de inefficiëntie die ik zie, omdat ik weet dat die inefficiëntie op een of andere manier weer terug te zien is in je prijs."

(...)

"[I]k wil zien hoe kwaliteit in je product is ingebouwd." (...) "Nou, kijk eens naar je productieproces. Ik weet zeker dat er hier en daar fouten worden gemaakt en dat er uitval is. Maar ik heb daar niets van gezien. Dat houdt in dat er geen systeem is om ongeschikte onderdelen te identificeren. Dus als er al een defect onderdeel opduikt, heb ik geen garantie dat dat toch niet op de een of andere manier in het product terecht komt."

"Maar onze mensen zijn getraind om defecten op te merken en eruit te halen!"

"Hé, je hebt het me gevraagd, jongen. En als ik een potentiële klant zou zijn, zou ik me zorgen maken. Jullie kunnen me van alles zeggen, maar ik zi geen enkel systeem waardoor defecten tijdens de stappen in het proces systematisch worden herkend, en waarmee ze worden gescheiden van goede onderdelen. En ik weet ook niet of iemand zich afvraagt waarom die defecten in voorkomende gevallen opduiken. Dat zegt mij dat je je kwaliteit niet bewaakt."

"Maar onze testen dan? U hebt onze testprocedures gezien en ze zijn zeer streng!"

Pa leek Phils woorden even af te wegen en antwoordde: "Alles goed en wel, maar testen vertellen mij niet hoe kwaliteit in het product is ingebouwd, of liever gezegd, hoe non-kwaliteit in het product is ingebouwd. Want weet je, elk defect in een van jouw producten is er in feite ingestopt. Het is het resultaat van het werk, ook al is het slecht werk. Je moet dit goed begrijpen. Kun je herleiden hoeveel defecte onderdelen bij elke testfase worden gevonden.

(...)

Alles wat niet direct waarde toevoegt aan het product, is inefficiënt, nietwaar? Dus als ik de activiteiten doorloop, kijk ik altijd als eerste naar de mensen. Ik tel:

- hoeveel medewerkers daadwerkelijk aan een product werken,

- hoeveel medewerkers wachten

- hoeveel medewerkers onderdelen vervoeren, en

- hoeveel medewerkers gewoon rondlopen of praten

"De verhouding van (medewerkers) die daadwerkelijk waarde toevoegen aan het product, ten opzichte van het totaal aantal medewerkers, geeft een goed idee over hoe efficiënt het proces is."

(...)

"Dat is niet helemaal eerlijk, pa," zei ik. "Dat ze niet aan het product werken betekent nog niet dat ze niet aan het werk zijn!"

"Dat heb ik ook niet beweerd," antwoordde pa kortaf. "Ik weet zeker dat al deze mensen hun werk aan het doen zijn. Dat is het precies wat ik bedoel. Kijk eens naar die dame daar, die in een berg met onderdelen aan het zoeken is naar iets wat ze zo nodig heeft. Ze is duidelijk aan het werk, maar haar pogingen voegen geen waarde toe aan het product. Wat ik bedoel, is dat je een beter systeem moet bedenken. En je moet vooral activiteit van werk onderscheiden."

"Werk is waarde toevoegen aan het product, en activiteit is al het andere, klopt dat?" vroeg Phil.

"Correct. Uiteindelijk houdt het verbeteren van je bedrijfsvoering in dat je activiteit omzet in werk."

(...)

"Welnu, moet daarnaast ook naar de voorraden kijken," vervolgde pa genadeloos. "Hetzelfde principe gaat op. Elk onderdeel waaraan niet wordt gewerkt, is een teken van inefficiëntie. We hebben voor dat spul betaald en het wordt niet omgezet in waarde. Het trekt alleen maar stof aan. Dat is inefficiëntie." (...) "[A]l deze inefficiënties (zijn) uiteindelijk terug te zien in jouw prijs, en in de mijne, als jij van plan bent om zaken te blijven doen."

Bron: De goudmijn, een roman over een lean-transformatie, Freddy Ballé & Michael Ballé