Het lijkt bijna een contradictio in terminis, maar Viktor Grgic beschrijft de eigenschappen van een 'dienende architect':
| Directieve architecten | Dienende architecten |
| Aandacht voor architectuur zelf | Aandacht voor belanghebbenden |
| Architectuur is een product geleverd door een of meer architecten | Architectuur is het resultaat na samenwerking met bouwers |
| Architectuurraamwerk en modelleertechniek staan centraal in communicatie | Common sense en eenvoud zijn het belangrijkst in communicatie |
| Architecten zijn bewakers en zorgen ervoor dat iedereen de uitgestippelde lijn volgt | Architectuurbewaking komt voort uit een gevoel van verantwoordelijkheid van zowel bouwers als architecten |
| Bepaalt alle kaders waarbinnen engineers zich mogen begeven. | Definieert en draagt één visie uit |
| Bedenkt en bewaakt de architectuur | Initieert, faciliteert en coördineert het proces |
De dienende architect geeft aandacht aan belanghebbenden en hun belangen en zorgen.
Iedere zin of een plaatje in een architectuurdocument is gemaakt om te worden begrepen door de lezer. Desnoods zou de architect speciaal voor iedere lezer een eigen "Jip en Janneke" plaatje moeten maken, zodat iedereen begrijpt. Een architectuur is geschreven op basis van vragen van belanghebbenden.
Als niemand om bepaalde informatie vraagt, dan heeft het geen nut om die te beschrijven. Het feit dat je als architect weet dat er een vraag gaat komen, is nog geen reden om die nu al te gaan beantwoorden. Het is namelijk nooit bekend wat die vraag exact is en op welke manier de belanghebbende zijn antwoord wenst te hebben. Met andere woorden, net op tijd, net genoeg besluiten en communiceren. Deze manier van omgang met architectuur wordt vaak Emerging Architecture [Gartner, 2009] genoemd.
