In het boek Informatieanalyse, de brug van bedrijfsdoelen naar ICT-oplossingen geven Wiel Pollaert en Kees Ruigrok een compacte beschrijving van het Hardjono's Vierfasenmodel voor organisatieverbetering:

Het Vierfasenmodel voor organisatieverbetering kan helpen bij het bewust maken van de keuzes tot verandering. Het uitgangspunt van dit model is dat organisaties zich primair richten op vermogensvermeerdering. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen vier vermogens: materieel, commercieel, socialisatie- en denkvermogen. Deze vermogens worden gesymboliseerd door concentrische waardecirkels ... De cirkels drukken onderlinge samenhang uit. Vermogensvermeerdering bereiken we door vergroting van de totale oppervlakte waarbij we - op een evenwichtige manier - in ver schillende richtingen langs twee assen werken. Op de eerste as zetten we de interne oriëntatie tegenover de externe, op de tweede oriëntatie op beheersing tegenover die op verandering. In de kwadranten zien we dan de 'strategische uitgangspunten' ontstaan die bijdragen aan de vermogensvermedering: effectiviteit, efficiency, flexibiliteit en creativiteit.

Een organisatie in ontwikkeling moet de vier strategische uitgangspunten dynamisch met elkaar in evenwicht brengen door van tijd tot tijd het accent te verleggen:

• Van creativiteit naar effectiviteit
• Van effectiviteit naar efficiency
• Van efficiency naar flexibiliteit
• Van flexibiliteit naar creativitiet, etc.

Telkens één kwadrant verder dus, met de richting van de klok mee, want daarmee wordt vermogensvermeerdering gesymboliseerd. Tegen de richting van de klok in draaien kan ook, maar dat betekent inboeten op vermogens.

Steven ten Have beschrijft hetzelfde model in zijn boek Managers moeten kiezen: het vierfasenmodel voor organisatieverbetering. Ten Have beschrijft het model in termen van drie lagen:

1. 4 vermogens van een organisatie: het doel van de organisaties is vermogensvermeerdering. Het gaat om het materieel vermogen (materieel bezit van een organisatie), het commercieel vermogen (vermogen om zich succesvol te bewegen op markten), het socialisatievermogen (vermogen samenwerkingsverbanden te creëren, losse individuen tot een groep te smeden) en het denkvermogen (collectieve resultaat van persoonlijke groei en intellectuele ontwikkeling van de leden van de organisatie). Vermogen kan worden omschreven als 'macht': dat waartoe men in staat is, of als 'kracht': iets gedaan weten te krijgen. De veronderstelling is dat naarmate een organisatie tot meer in staat is, de 'waarde' van de organisatie groter is.

2. 4 managementgebieden en 4 oriëntatierichtingen: organisatie kunnen hun vier vermogens vermeerderen door zich in verschillende richtingen te oriënteren: intern en extern, op verandering en op beheersing. Als je de as interne vs. externe oriëntatie en beheersing vs. verandering kruist, ontstaan vier kwadranten. Deze vier kwadranten worden in het Vierfasenmodel 'managementgebieden' genoemd. Het zijn mogelijke aandachtsgebieden voor het management die complementair zijn ten opzichte van elkaar: marktgericht, productiviteitsverbetering, leningheid en innovativiteit.

3. 4 managementoriëntaties: elk managementgebied is verbonden met een strategisch uitgangspunt. Zo'n strategisch uitgangspunt heet in het Vierfasenmodel een 'managementoriëntatie'. In het Vierfasenmodel worden de managementoriëntaties weergegeven als vectoren die door de managementgebieden heenlopen, het zijn effectiviteit, effiency, flexibiliteit en creativiteit.

Bron: Managers moeten kiezen, Het vierfasenmodel voor organisatieverbetering; S ten Have + Informatieanalyse, de brug van bedrijfsdoelen naar ICT-oplossingen; Wiel Pollaert en Kees Ruigrok