In zijn boek De laatste manager illustreert Ben Kuiken de paradox dat het innovatievermogen van organisatie vaak 'gefnuikt' wordt door de regelzucht van het management aan de hand van de werkwijze van Ton Westendorp (ex-directeur Nedap, level 5-leider in 2007 volgens Management Team):
"Westendorp is altijd wars geweest van hiërarchie en strikte regels, omdat die de creativiteit en betrokkenheid van het personeel alleen maar belemmeren en op termijn het einde zouden betekenen van de industrie in Nederland. Een bedrijf als Nedap kan volgens hem alleen maar in Nederland functioneren als het 'precies weet waar klanten behoefte aan hebben en hun op basis daarvan oplossingen biedt'. Die oplossingen worden doorgaans niet door de directie bedacht, maar door de mensen die in rechtstreeks contact staan met de klant. 'Het begint allemaal met de ideëen van mensen. Met hun zelfontplooiing, met de kracht van het individu. Daarvan moet Nedap het hebben.'
De ondernemingslust en vindingrijkheid die mensen van nature bezitten, wordt volgens Westendorp in veel bedrijven echter beknot door de vele regels, de doelstellingen en managers. 'In hun privésituatie kunnen en doen mensen heel veel zelf. Ze hebben hun doelen, nemen zelf beslissingen en ervaren het resultaat. Dat probeer ik bij Nedap ook te bereiken.' Dat deed hij onder meer door zijn medewerkers als volwassenen te behandelen en hun de ruimte te geven, zo vertelt hij in een van de spaarzame interviews die hij tijdens zijn carrière gaf: 'Je stimuleert creativiteit door als leidinggevende je mensen los te laten. Ik geef mensen gerichte verantwoordelijkheid. Maar wij willen als Nedap wel dat we betekenis hebben voor onze klant. Daartoe moet iedereen in dit bedrijf weten wat de klant wil. Erheen dus.' En: 'We moeten bestaande patronen loslaten, dan kunnen we scheppend bezig zijn. Je komt er niet meer met mechanistisch denken. Dat hoorde bij het begin van de industriële periode, niet bij de huidige tijd. Alles is open, dat is de nieuwe tijd.'
Bron: De laatste manager, Ben Kuiken
