Ella Wijsman beschrijft in haar boek  Psychologie en sociologie de vier leerstijlen van Jan Vermunt:

Vermunt (1992) gebruikt de volgende definitie voor een leerstijl:

Leerstijl is het geheel van leerstrategieën, leermodellen en leeroriëntaties (zoals doelen en motieven), dat iemand op een bepaald tijdstip kenmerkt. 

Vermunt ziet de leerstijl als het resultaat van de interactie tussen persoonlijke factoren en contextfactoren. Persoonlijke factoren zijn intelligentie, onderwijservaring en leeftijd. Contextfactoren zijn aard van de leertaak, het vakgebied, toetseisen en instructie in het algemeen. Vermunt onderscheidt de volgende vier leerstijlen:

(1) Reproductiegerichte leerstijl

Studenten die deze stijl hanteren, gebruiken hun energie vooral om de leerstof te memoriseren (zij leren de leerstof zó dat ze deze letterlijk kunnen reproduceren), te herhalen en stapsgewijs te analyseren. Zij richten zich vooral op het behalen van toetsen en tentamens.

(2) Betekenisgerichte leerstijl

Studenten met deze stijl richten hun aandacht meestal op de hoofdzaken van het studiemateriaal. Ze onderzoeken de standpunten, ideeën en conclusies, leggen verbanden en nemen kritisch stelling. Eigenlijk Ieren ze vanuit persoonlijke interesse.

(3) Toepassingsgerichte leerstijl

Leerstijl die vooral gericht is op de toepassnrg van het studiemateriaal. Deze mensen willen weten of leerstof relevant is voor de praktijk. Zij hebben behoefte aan concrete informatie en voorbeelden.

(4) Ongerichte teerstijl

Je start ergens, maar dwaalt onderweg af. Je hebt geen strategie. Dit is eigenlijk geen echte leerstijl te noemen. Vaak ben je ambivalent ten opzichte van je studie of beroepskeuze.

Bron: Psychologie en sociologie, Ella Wijsman